Dennis' Weblog

Inmiddels zijn we alweer meer dan een week thuis, en het was een week waarin veel is gebeurd. Ook zijn we de hele week ’s avonds doodmoe geweest, en zijn we vroeg naar bed gegaan waardoor ik niet eerder aan een blog ben toegekomen.

Allereerst hebben we natuurlijk nog sinds mijn laatste blog nog ons drukke programma afgemaakt: op vrijdag zijn we eerst samen met mijn ouders gaan lunchen in Maastricht, en daarna nog even doorgereden naar Val Dieu voor bier en kaas. Aansluitend zijn we nog naar mijn opa en oma geweest, waar we tot etenstijd zijn gebleven. Uiteraard hebben we als “laatste avondmaal” nog een frikandelletje verorberd…

Zaterdag zijn we terug naar huis gevlogen. De vlucht viel wel mee, ondanks dat ik weer een middelste stoel had. We hebben nog snel een tussenlanding in Bangor, Maine, moeten maken, omdat we na de enorme tegenwind niet voldoende brandstof meer hadden om het in één ruk tot Philadelphia te halen. Uiteindelijk zijn we hierdoor bijna anderhalf tot twee uur later in Philadelphia geland dan volgens planning. Voor ons niet zo erg want we hadden toch bijna vijf uur overstaptijd, maar voor veel andere passagiers betekende dit dat ze hun aansluitende vlucht misten.

Uiteindelijk waren we even voor tien uur ’s avonds weer thuis, maar we konden nog niet gelijk het bed in – hoe graag we dat ook wilden.

Tijdens onze vakantie had de eigenaresse, Jennifer, ons al laten weten dat ze zou gaan beginnen met adverteren voor het huis om nieuwe huurders te zoeken, en ze wilde eigenlijk al tijdens onze vakantie nieuwe huurders het huis laten zien. Daar waren we toch niet zo blij mee: ten eerste omdat het huis niet opgeruimd genoeg was daarvoor (verre van, en je wilt toch een goede indruk maken), en ten tweede omdat je niet weet wat voor soort volk jouw huis binnen komt: ze zien misschien de post liggen, concluderen dat de bewoners langere tijd weg zijn, en komen dan ’s avonds terug om het huis leeg te halen. Beetje doemdenken, misschien, maar dat doe ik dan toch liever.

Na enkele emails heen en weer hadden we Jennifer zo ver dat ze pas zou gaan beginnen met het huis te laten zien als wij weer thuis waren, dus op zondag de 18e.

Verwachtend dat de eerste potentiële nieuwe huurders al op de 18e zouden komen omdat Jennifer zei dat zal geïnteresseerden had besloten we om voordat we naar bed gingen. We hebben dus tot middernacht gewerkt om het hele huis perfect te krijgen; het enige wat nog even moest gebeuren was even stofzuigen, maar we besloten om dat toch maar met daglicht te doen.

Anna moest al gelijk werken, die zondag, dus ik was alleen thuis. Rond half elf heb ik Jennifer toch maar eens een sms gestuurd met de vraag hoe laat ze verwachtte langs te komen. Het antwoord: niet… Er was nog niets afgesproken met mogelijke nieuwe huurders, maar ze zou me laten weten zodra dit wel het geval was.Fijn, hadden we daar voor niets doodmoe de vorige avond nog zitten schoonmaken. In ieder geval was het huis nu wel weer schoon, dus dat was dan in ieder geval nog iets positiefs.

Op maandag ben ik weer gaan werken, en werd geconfronteerd met heel wat wijzigingen die hadden plaatsgevonden: mensen die in die twee weken waren opgestapt, mensen die hun ontslag hadden ingediend, ons bedrijf was overgeplaatst naar een andere divisie, en mensen die ineens op andere functies zaten.

Twee van die mensen waren Nate en Hugh, mijn twee teamgenoten. Beiden gaan nu de rol van Account Manager vervullen, waardoor ik in één klap van de junior in het team nu ineens de Senior Implementation Specialist ben geworden (al kan dat nog veranderen in Senior Project Manager of Senior Professional Services Consultant, afhankelijk van of men onze titels gaat veranderen – zelf vind ik de laatste wel aardig klinken, en het dekt ook beter de lading van hetgeen we tegenwoordig doen). Ga je als junior in het team op vakantie, kom je terug en dan bén je het team… Veel veranderingen dus, maar niet noodzakelijkerwijs negatief. We zullen zien hoe het uit gaat pakken!

Maandag was ook Anna’s verjaardag, en dus zijn we ’s avonds met haar ouders gaan uiteten – sushi bij het supergoede restaurant vlakbij – en het was weer heerlijk.

Dinsdag ben ik ook nog voor de tweede keer oom geworden: Anna’s broer en zijn vrouw hebben een tweede zoontje gekregen. Hij werd meer dan drie weken te vroeg geboren, maar gelukkig was alles helemaal goed met hem.

Tja, en dan het huis!

Voordat we op vakantie gingen hadden we de Pre-Drywall Construction Meeting gehad; men zou ergens in de twee weken dat we weg waren met de drywall beginnen, zodra het tot dan toe verrichte werk (bedrading en isolatie) allemaal goed was gekeurd door de inspecteurs. Tijdens onze vakantie hebben we regelmatig foto’s per email gekregen van Sue, wat natuurlijk erg leuk was: zo kregen we toch een beetje een idee van de voortgang. Eenmaal thuis zijn we natuurlijk direct gaan kijken, en het was leuk om al het schuim te zien zitten.

De drywall platen stonden ook al allemaal klaar, dus ergens in de dagen erna zou men ermee gaan beginnen.

Gisteren was het eigenlijk de eerste keer deze week dat we weer zijn gaan kijken en we waren erg benieuwd. En we werden niet teleurgesteld!

We deden de voordeur open en we zagen gelijk dat men al heel ver was met de drywall, als het niet al helemaal klaar was.

De gang

We liepen verder de gang in, en zagen dat de hele gang, de studeerkamer en het toilet beneden al helemaal klaar waren, en in de verte zagen we ook dat de woonkamer al klaar leek. We liepen verder en al snel bleek dat het hele huis gewoon al klaar was – althans dat de platen tegen de muren zaten. De afwerking moest uiteraard nog gebeuren. Het was geweldig om het nu zo te zien: alles leek supergroot nu. Zodra je vanuit de gang de woonkamer binnenloopt (die twee verdiepingen hoog is) lijkt het echt enorm!

We hebben het hele huis doorlopen, en het enige wat we tegen elkaar konden zeggen was: “Wow, everything looks HUGE!”
Hieronder enkele foto’s van hoe het er nu uitziet:

De woonkamer die twee verdiepingen hoog is

De trap vanuit de woonkamer gezien

Een deel van de woonkamer, met eetkamer en een deel van de keuken

Eén van de twee logeerkamers, deze krijgt een echte vensterbank om in te zitten

De garage; het diepere stuk aan de rechterkant is de ruimte voor een eventuele derde auto (6 meter diep)

De kelder, al volledig geïsoleerd

Er staan inmiddels ook al enkele andere huizen in de straat, en er komen er elke week meer bij. Op zich wel lekker, want dat betekent dat tegen de tijd dat we er wonen er steeds minder bouwlawaai zal zijn.

Uitzicht aan de voorkant, kijkend naar links

Uitzicht aan de voorkant, kijkend naar rechts

Uiteraard hebben we ook weer even genoten van het uitzicht:

Het uitzicht

Nadat we naar het huis zijn gaan kijken hebben we nog enkele uurtjes bij Sue en Tim doorgebracht. Ze hadden het rustig en het was best wel leuk. Wij moesten toch het huis uit zijn omdat Jennifer met mogelijke huurders bezig was, dus dat kwam goed uit.

We kregen te horen dat er nog steeds een kans is dat we eerder dan 31 oktober de sleutel van het nieuwe huis krijgen. Dat zou wel fijn zijn, want op de 31e loopt ook ons huurcontract af. Als we vóór de 31e de sleutel zouden kunnen krijgen dan zou dat helemaal ideaal zijn met verhuizen. We moeten echter er rekening mee houden dat het de 31e blijft, en dan komt het iets minder ideaal uit: we zullen de spullen dan een nacht in een U-Haul moeten laten staan, maar ach, als dat het ergste is…

Tot slot kregen we deze week ook nog een beetje goed nieuws: de hypotheekrente is hier weer gezakt, dit keer tot onder de 4%. Op dit moment hebben we de rente vaststaan op 4,5%, maar we kunnen die binnen 30 dagen voor de ‘closing’ nog wijzigen. De kans is groot dat we de rente vast kunnen leggen dichter bij of op 4,0%, wat erg mooi zou zijn want dat scheelt toch wel rond de $100 per maand! Duimen dus…

Zo, weer even een lang verhaal, maar jullie zijn nu weer helemaal bij!

Even snel tussendoor een verslagje – ik (we) heb(ben) het veel te druk (gehad) om vaak uitgebreid iets te schrijven!

Héél kort samengevat, om met Ursul de Geer te spreken: “Het is hier Fantasties!”

Nou ja, alles behalve het weer (een aantal dagen achter elkaar regen, regen en nog eens regen, en als het de dag erna niet regende was het luchtvochtigheidspercentage 97%) en de kilo’s die ik de afgelopen anderhalve week al ben aangekomen – maar dat mag de pret niet drukken.

Het was geweldig om mijn opa en oma weer te zien. Mijn ouders zouden mijn oma op gaan halen na haar kappersafspraak, maar in plaats van mijn vader zat ik achter het stuur toen ze weer in de auto stapte, en Anna zat achterin – verrassing! Daarna zijn we naar mijn opa en oma thuis geweest waar ook mijn opa heel verbaasd was om ons te zien. Mijn moeder had hen namelijk verteld dat we de 17e pas zouden komen, dus de verrassing was groot.

De jetlag viel mee: we hebben vrijdagmiddag een kort dutje gedaan, en weliswaar heb ik die nacht tot half vijf ’s ochtends wakker gelegen, maar de volgende dagen zijn we steeds vroeger in slaap gevallen. Het heeft ons in ieder geval niet beperkt in hetgeen we allemaal wilden doen.

Uiteraard stond die eerste avond frikandel speciaal op het menu… hmmmm!

Op zaterdagochtend hebben we eerst lekker rustig aangedaan, zijn daarna wat gaan winkelen in het winkelcentrum, en ’s middags zijn we bij mijn opa en oma een borreltje gaan drinken.

Het is heel vreemd, maar nu ik dit zo zit op te schrijven heb ik moeite met herinneren wat we op welke dag hebben gedaan. Het lijkt alweer zó lang geleden, en we hebben zó veel gedaan… Anna heeft haar facebook pagina moeten raadplegen om erachter te komen wat we die eerste zondagochtend hebben gedaan.

Nou, die zondagochtend zijn we dus naar de Makro geweest – zowat het enige wat op zondag open is. Zondagmiddag zijn mijn opa en oma en mijn tante bij mijn ouders gekomen ter ere van mijn vaders verjaardag (hij was pas de volgende vrijdag jarig, maar aangezien wij al plannen hadden de zondag na zijn verjaardag werd het een week eerder gevierd).

Op maandag zijn we pas laat opgestaan en zijn we ’s middags naar de Woonboulevard gegaan; niet voor de meubelzaken, maar voor andere winkels, zoals Blokker, Xenos, de Praxis, en natuurlijk een Broodje Limburger bij Bufkes!

Broodje Limburger

Dinsdagochtend zijn we de stad in gegaan, hebben daar eerst lekker ontbeten, daarna over de markt gelopen, en hebben wat gewinkeld. Daarna zijn we doorgereden naar Valkenburg waar we wat hebben rondgelopen en op een terrasje hebben gezeten, waarna we naar mijn opa en oma thuis zijn geweest waar we met mijn opa zouden gaan schaken. Mijn opa is nu 95, maar heeft ons allebei wel mooi verslagen!

Aan de verliezende hand…

Op woensdag zijn we naar Brugge geweest, weer vanouds leuk en gezellig. Na een bezoekje aan brouwerij De Halve Maan – waar we lekker hebben gegeten en gedronken – hebben we nog wat rondgelopen, en hebben we nog een lekkere wafel gegeten.

Het oorspronkelijke plan was om ’s avonds in Brugge nog wat te eten, maar we hadden het eigenlijk wel zo’n beetje gezien. Aangezien deze vakantie in het teken stond van “alles kan, niets moet” besloten we om gewoon naar huis te rijden en onderweg ergens wel wat te eten. Dat onderweg werd uiteindelijk – verassing! – de frituur…

Voor donderdag hadden we verschillende ideeën over waar we naar toe zouden kunnen gaan, en we zouden wel zien wat we gingen doen. Mijn vader moest al vroeg de trein nemen, en dus bracht ik hem om zeven uur ’s ochtends naar het station. Daarna ben ik weer terug in bed gekropen, en toen we opstonden bleek het weer zó slecht te zijn dat we uiteindelijk weer helemaal nergens naar toe zijn geweest – alle ideeën die we hadden waren niet leuk met zulk slecht weer.

Vrijdag (de verjaardag van mijn vader) had ik om 11:00 uur een afspraak bij de kapper. Vanaf mijn derde jaar tot aan onze verhuizing naar Amerika ben ik iedere keer naar dezelfde kapper geweest, en het was erg leuk om daar weer eens terug te komen. Mijn haar heeft in ieder geval al drie jaar lang niet meer zo goed gezeten als nu! Na de knipbeurt hebben we nog koffie zitten drinken wat erg gezellig was. Anna was tijdens mijn knipbeurt de stad ingegaan, dus die heb ik op de terugweg nog opgehaald. Daarna hebben we koffie gedronken en heeft mijn vader zijn cadeau uitgepakt. ’s Middags ben ik met mijn vader nog een proefrit gaan maken in een beoogde nieuwe auto. We hadden al eerder over de auto gesproken, en aangezien we toch tijd hadden besloten we om even bij de dealer langs te gaan. Na de proefrit hebben we ’s avonds weer gezellig thuis gegeten.

Op zaterdag had Anna al met vrienden en oud-collega’s afgesproken, en heb ik haar daar afgezet. Ikzelf was ook bij oud-collega’s uitgenodigd voor een verjaardag, en het was heel leuk om weer een aantal mensen te zien.

Zondagochtend zijn we vertrokken richting Bennekom waar we met vrienden uit mijn middelbare schoolperiode (en hun echtgenotes) hadden afgesproken. Het was echt een hele leuke en (ouderwets) gezellige middag, en het was jammer dat het alweer zo snel voorbij was.

Op maandag zijn we naar Mechelen in België gereden, waar we een dagje in de harde wind hebben rondgelopen. We waren nog nooit in het stadje geweest, maar het is de moeite van een bezoek wel waard. Het is niet zo groot en gezellig als bijvoorbeeld Brugge, maar desalniettemin kun je er een leuke dag doorbrengen.

We hebben er lekker geluncht op de Grote Markt, en nog even wat gedronken bij de lokale bierbrouwerij, Brouwerij Het Anker, waarna we weer huiswaarts zijn gekeerd. Het plan was om op de terugweg nog bij de Abdij van Val Dieu langs te rijden, maar door files was het daardoor helaas te laat geworden – dan maar later deze week nog een keer.

Dinsdag zijn we ’s ochtends naar vrienden in Nijmegen geweest, en ’s avonds bij een oud-collega op bezoek geweest – wat weer erg gezellig was – waarna we pas zo rond middernacht thuis waren.

Het was ook maar een korte nacht, want gisteren, woensdag, zijn we naar Utrecht geweest. Mijn vader moest voor zijn werk in Utrecht zijn, en dus moesten we om 7:00 uur al vertrekken: vroeg op dus, nadat we al laat in bed lagen. Mijn vader had een parkeerplek geregeld bij het kantoor direct naast het NS station – ideaal dus ook voor het verkennen van Utrecht (al was ik er natuurlijk al vaker geweest). We waren even na negenen in Utrecht, waar we tot even na drieën hebben rondgelopen. Op de terugweg zijn we nog even bij goede vrienden van mijn ouders langs geweest.

Vanmorgen en vanmiddag zijn we naar Maastricht geweest waar het heerlijk weer was. We hebben leuk gewinkeld, en op het Onze-Lieve-Vrouweplein lekker geluncht en een biertje gedronken. Echt genieten!

De rest van de week staan nog enkele bezoekjes bij vrienden en familie op het programma, evenals nog naar Val Dieu, nog even de stad in voor de laatste aankopen – kortom er moet nog veel gebeuren in de laatste paar dagen, en we weten nog niet 100% zeker hoe we het allemaal gaan invullen.

Maar dat is ook prima, want “alles kan, niets moet”!