Dennis' Weblog

Vandaag voelde een beetje als het begin van het einde.

Na twee dagen thuis te hebben gewerkt, was ik vandaag voor de eerste keer deze week weer op kantoor. Na een meeting van zo’n drie uur was er nog genoeg werk aan de winkel: het uitwerken van een process design sessie van vorige week, plus het uitwerken van datgene wat tijdens de meeting van vandaag was besproken.

Rond 16:00 uur was ik daarmee klaar, waarna ik besloot om, met na vandaag nog maar twee dagen te gaan, mijn afscheidsmail maar alvast rond te sturen. Niet iedereen leest zijn mail meteen, en ik wilde toch graag dat bepaalde mensen mijn mailtje zouden zien, omdat ik deze mensen niet meer in persoon zou zien vóór a.s vrijdag – mijn laatste dag bij Vodafone.

Allemaal achter elkaar gezet in één grote alinea vulde mijn verzendlijst driekwart van een pagina A4, en nóg had ik het idee dat ik mensen aan het vergeten was.

Jammer genoeg is het deze week herfstvakantie, waardoor ik maar liefst 36 out-of-offices kreeg. Gelukkig betrof het bij een deel ervan mensen die op training waren, of die roostervrij hadden – misschien dat zij mijn mailtje nog krijgen voor vrijdag.
Naast de vele out-of-offices kreeg ik echter ook heel veel leuke en bemoedigende reacties, wat je natuurlijk wel goed doet.

Morgen, donderdag – mijn op een na laatste dag – heb ik een lunchafspraak staan met mijn vorige manager, degene die mij vijfeneenhalf jaar geleden ook heeft aangenomen. Erg leuk om zo af te ronden.
’s Middags wordt het nog even spannend, aangezien we dan een acceptatietest hebben van een applicatie vanuit een project waar ik maanden aan gewerkt hebben – gelukkig dat ik in ieder geval die stap in ‘mijn’ project nog kan meemaken.

Vrijdagochtend heb ik misschien nog een meeting waaraan ik deel moet nemen, al gaf mijn manager aan dat we nog maar eens moesten kijken of ik echt erbij moest zijn op mijn laatste dag. Van enkele mensen in de meeting wil ik echter graag nog even afscheid nemen, dus wie weet zal ik er toch bij gaan zitten.

Daarna volgt nog de laatste telefonische overdracht van mijn projecten aan degene die ze over gaan nemen, waarna ik een punt kan zetten achter het werken. Vrijdag ga ik ook lunchen met mijn huidige manager, iets wat hij vandaag aangaf dat hij graag met me wilde doen.
De rest van de middag zal ik waarschijnlijk gaan besteden met het afscheid nemen van mensen. Ik zal denkelijk wel een rondje gaan maken bij mijn vorige afdeling, om toch van zoveel mogelijk mensen persoonlijk afscheid te kunnen nemen.

Gek genoeg voelde het sturen van de afscheidsmail helemaal niet zo verdrietig als ik had gedacht – aan de andere kant: het is ook nog geen vrijdag, misschien dat het dan erger zal zijn – maar het lijkt erop alsof ik klaar ben voor de afronding.

En zo voelde het dus vandaag toch een beetje als het begin van het einde…

This entry was posted on Wednesday, October 15th, 2008 at 22:19 and is filed under Emigratie, General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.