Dennis' Weblog

Na een paar dagen maar weer eens een entry. Ik ben inmiddels weer een beetje van de schok bekomen, dus ik kan er nu wel over schrijven.

Wat is er allemaal gebeurd? Eén heel belangrijke, maar ook trieste gebeurtenis.

Het zat er eigenlijk al heel lang aan te komen, en het was echt onvermijdelijk, maar als het dan gebeurt, dan is het toch wel even raar. En ja, er verandert wel iets in je leven, maar je moet toch door, hè…

Het is nu niet direct iets waar je naar uitkijkt, meer iets waar je even doorheen moet als het zover is. En gelukkig kun en moet je er met z’n tweetjes doorheen.

Ik heb het natuurlijk over het feit dat Anna afgelopen vrijdag… *slik*… 30… *schrik*…  is geworden.

Niks geen jonge vrouw van in de twintig aan mijn zijde, nee hoor, afgelopen uit! “You’re as old as the woman you feel“, zeggen ze – en nu voel ik me dus niet langer meer ergens in de twintig! Dus jazeker, het heeft ook op mij effect!

Ach ja, aan de andere kant: ik weet ook wat ze zeggen over vrouwen van in de dertig…

Maar zonder flauwe kul:  Anna is dus afgelopen vrijdag 30 geworden.

Ik had op donderdag nog steeds geen cadeautje gekocht, omdat ik gewoonweg niet wist wat ik haar moest kopen. Ik bedoel, wat koop je iemand die alles (mij! haha) al heeft?

Anna had al diverse hints laten vallen (”The 2000 Year Old Man” op DVD, bijvoorbeeld), en zelf had ik ook wel een idee (een antiek knuffelbeest, een giraf – daar is ze dol op – in een antiekwinkeltje hier in Heerlen ergens), maar ik vond dat toch niet speciaal genoeg voor een dertigste verjaardag.

Na de rondleiding bij Moët & Chandon had Anna een zilveren armbandje daar zien liggen waar ze helemaal dol op was. Dat heb ik haar al cadeau gedaan voor haar verjaardag (al ging het meer zo van “you can and will buy me that for my birthday” haha), maar ik wilde nog steeds iets anders, iets speciaals voor haar vinden. Je wordt per slot van rekening maar één keer dertig, dus het moest wel iets aparts zijn.

Het toeval wilde dat ik op woensdagavond een artikel in een tijdschrift las over een man die in Rotterdam geboren was, met zijn ouders naar Australië was geëmigreerd, en daar als verpleegkundige was gaan werken. Bij toeval was hij in de filmwereld (documentaires) terecht gekomen, waarbij hij ook aan onderwater filmen begon.

In die hoedanigheid werd hij betrokken bij en gefascineerd door scheepswrakken.

Eén van die scheepswrakken was de Wanli – de echte naam van het wrak is verloren gegaan, maar men heeft het kunnen dateren naar de tijd van de Chinese keizer Wan Li, ergens rond 1625. Dit Portugese schip is vermoedelijk rond die tijd door de Nederlanders tot zinken gebracht.

Uit dat wrak zijn waardevolle stukken porselein naar boven gehaald die in diverse musea zijn terechtgekomen.
Dit porselein, met de bijnaam “kraak” (in het Engels “kraak ware”), was ontzettend populair in Nederland in de 17 e eeuw, en is in veel schilderijen van de Hollandse meesters terug te vinden. Het was echter ook ontzettend duur, en daarom wilden de Nederlanders het soort porselein nabootsen, tot en met de blauwe kleur aan toe: en zo zijn we aan ons beroemde Delfts Blauw gekomen!

Naast de intacte stukken, zijn er ook heel veel scherven van de zeebodem naar boven gekomen.

De (van oorsprong) Nederlander vond het zonde dat hier niets mee gedaan werd, en bedacht iets heel aparts: de mooiste stukken van deze scherven verwerkt hij (nou ja, zijn bedrijfje in Maleisië, waar hij nu woont) in juwelen: van hangers, tot ringen, tot broches, tot armbandjes, tot manchetknopen. De naam van het bedrijfje: Tradewind Treasures.

Elk stuk is prachtig, uniek, en handgemaakt – en heel apart. En aangezien Anna gek is op archeologie, geschiedenis, Delfts Blauw en alles wat met Nederland en Nederlandse geschiedenis heeft te maken, gekoppeld met het feit dat het bedrijfje wordt gerund door een (van oorsprong) Nederlander en het feit dat het een blijvend, tastbaar iets is, leek dit het perfecte cadeau: een zilveren hangertje met een stukje porselein uit de Wanli.

Donderdag heb ik het daarom maar meteen besteld. Omdat ik toch iets tastbaars wilde geven, heb ik driekwart van de website uitgeprint, inclusief een fotootje van het hangertje dat ik voor haar had gekocht.

En gelukkig, ze vond het geweldig!

Nu alleen nog afwachten wanneer – en of – het komt: ik heb namelijk wel een betalingsbevestiging, maar nog geen bevestiging van de ontvangst van de order. Ik heb inmiddels wel emails gestuurd, dus nu nog even wachten op een reactie.

Op zaterdag is Anna naar haar maandelijkse “Horror Movie Marathon” bij een vriend van haar thuis geweest – een speciale verjaardagseditie – en op zondag zijn we haar verjaardag bij mijn ouders nog gaan vieren, samen met mijn grootouders.

Al met al heeft ze haar dertigste verjaardag goed gevierd.

Gevraagd naar hoe ze haar verjaardag vond, zei Anna: “the best birthday ever!”

En een betere beoordeling dan dat is er niet, toch?

This entry was posted on Tuesday, September 23rd, 2008 at 23:15 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.