“Het waren twee fantastische dagen!”
Na een relatief korte nacht zijn we afgelopen vrijdag om 8:25 uur in de auto gesprongen om naar Echteld te rijden (zo’n 7 kilometer oostelijk van Tiel). Daar vond namelijk het huwelijk van Wim en Carolien plaats.
Eindelijk bijgekomen van de vijgezellenfuif van Wim, was het nu alweer tijd voor feest!
Even na tienen kwamen we aan bij het hotel, Het Wapen van Balveren, in Echteld. Dit hotel ligt direct naast de kerk waar het huwelijk plaatsvond, en naast het kasteel Wijenburg waar voorafgaand aan het kerkelijk huwelijk het wettelijk huwelijk plaatsvond, en waar ’s avonds de receptie en het feest plaatsvonden.
We waren in ons alledaagse kloffie naar Echteld gereden, en we zouden ons op onze hotelkamer omkleden. Eenmaal op de kamer aangekomen bleek het daar ontzettend warm te zijn…
Nog voordat ik mijn stropdas omhad, druppelde het zweet al langs mijn gezicht. Snel verder aankleden dus, en vlug naar buiten, waar het iets koeler was. Eenmaal bij het kasteel aangekomen (ongeveer 200 meter van het hotel) waren we weer een beetje afgekoeld, maar eenmaal binnen begon ik weer wat te zweten.
Er waren verschillende mensen die ook hun jasje uit hadden gedaan, dus dat voorbeeld volgde ik. We wachtten totdat alle familie naar binnen was en totdat iedereen was gaan zitten. We wilden gerust achteraan blijven staan, maar Anna had heel veel last van haar fibromyalgie, met name haar rug, en wilde eigenlijk wel graag zitten als het kon.
Uiteindelijk bleken vooraan nog stoelen vrij te zijn, op de voorste rij in de trouwzaal. Aangezien ik schuin achter het bruidspaar en recht achter de ouders van Wim zat, heb ik mijn jasje maar weer aangedaan – dat ziet er toch iets netter uit op hun foto’s naderhand.
Zowel Wim en Carolien zagen er heel mooi uit – nou ja, dat wil zeggen: Carolien zag er mooi uit in een mooie trouwjurk, Wim zag er goed uit, strak in het pak (om Wim nou mooi te noemen… 
)
Na de voltrekking van het huwelijk verliet iedereen het kasteel. Op het plein voor het kasteel kwamen de broers van Carolien met een kleurrijke riksja aan: daarmee zouden ze Wim en Carolien naar de kerk rijden. Aangezien de ketting van de riksja echter blootlag, was fietsen in het nette pak niet zo’n goed idee, en dus werden ze naar de kerk geduwd.
Het lopen naar de kerk was wel even lekker om wat af te koelen. De zon scheen flink en was wel warm, maar er stond een koel briesje wat lekker was.
Tegen de tijd dat we de kerk in gingen, konden we er weer helemaal tegen.
De oecumenische dienst werd opgeluisterd door trompetmuziek, begeleid op het orgel. De trompettist kwam me qua gezicht al bekend voor, en toen ik de naam in het boekje zag staan werd mijn vermoeden bevestigd: Erno had bij ons op de middelbare school gezeten.
Het was ontzettend leuk om Wim en Carolien zo gelukkig te zien, en leuk dat we nog bij het huwelijk aanwezig konden zijn voor ons vertrek. Ik zou het jammer hebben gevonden als ik dat had moeten missen!
Na de kerkelijke inzegening (waarbij het ook weer behoorlijk warm was, in het kostuum) was er het feest voor de daggasten (naaste familie e.d.). ’s Avonds om 19:00 uur begon de receptie gevolgd door het feest, en dan waren wij weer uitgenodigd. In de tussentijd hadden we dus “vrij”.
De hele groep vrienden uit Wim’s studententijd hadden besloten om richting Tiel te gaan, Anna en ik wisten nog niet wat we zouden gaan doen.
Wat we wel wisten is dat we ons snel wilden gaan omkleden, want we voelden ons toch wel een beetje heel erg plakkerig na de kerkdienst. Daarbij hoefden we pas om 19:00 uur weer netjes gekleed aan te treden, dus tijd voor meer casual kleding.
Terwijl we naar het hotel terug liepen, kwamen twee vrienden van de middelbare school, Roel en Edgar, aanrijden. Zij gingen naar Utrecht, en vroegen of we zin hadden om mee te gaan.
Daar hoefden we niet lang over na te denken, en nadat we ons hadden omgekleed, zijn we met z’n vieren Utrecht in geweest.
In Utrecht hebben we tot bijna half zes op het terras gezeten, wat gegeten en gedronken, maar voornamelijk heel veel gelachen.
Tot de 30e verjaardag van Wim vorig jaar had ik Edgar en Roel al sinds 1995 niet meer gezien. Toen al, en nu weer – net zoals tijdens de vrijgezellenfuif – leek het alsof die jaren ertussen er nooit waren geweest. Ontzettend leuk om bij te praten, en net zoals vroeger wat slap lullen; ook al zaten er dit keer ook wel serieuze gesprekken bij, het duurde niet lang voordat het weer helemaal nergens over ging.
Zelfs Anna, die hen nu eigenlijk pas de tweede keer ontmoette, gaf – toen we weer in de auto stapten om terug te rijden naar Echteld – aan dat ze pijn aan haar kaken had van het lachen.
Al met al was het dus een geweldig leuke middag.
Even na zevenen kwamen Luuk en Karin aan. Zij hebben even van onze kamer gebruik gemaakt om zich op te frissen, en tegen half acht kwamen ze aan bij het kasteel, waar Roel, Edgar, Anna en ik al zaten te wachten totdat de rij om naar binnen te gaan iets korter was geworden.
Met z’n zessen zijn we naar binnen gegaan en zijn we aangesloten in de rij om het bruidspaar en de ouders te feliciteren. De moeder van Carolien dacht even dat ik een neef was van Wim, wat wel toevallig was, omdat tijdens mijn eindexamenfeest van de middelbare school iemand op het feest ook al dacht dat Wim en ik neven waren.
Na de receptie begon de feestavond, en wat hebben we een lol gehad! Ze hadden een ontzettend goede coverband (als je niet beter wist hoorde je soms bijna niet eens dat het het origineel niet was), de drank vloeide rijkelijk en er was een heerlijk buffet.
De hele avond hebben we met onze groep van de middelbare school (inclusief Wim af en toe erbij) gestaan, gepraat en gedanst, en soms gedroegen we ons ook net alsof we weer op de middelbare school zaten. Er zijn foto’s van, maar dat is belastend bewijsmateriaal wat ik wijselijkheidshalve hier niet zal plaatsen. Eentje kan ik wel plaatsen (die is tenminste netjes haha):
Jammer dat Anna na de uren zitten en staan met haar fibromyalgie flink last van haar rug, knie en voeten begon te krijgen, natuurlijk verergerd door niet zo erg comfortabele schoenen, maar desondanks heeft ook zij zich erg vermaakt.
Het volstaat om te zeggen dat we een geweldige avond hebben gehad, en het was gewoon jammer dat het voorbij was om 1:00 uur ’s nachts.
Na afscheid van iedereen te hebben genomen, zijn we heel langzaam terug naar het hotel gelopen. Nou ja, ik kon gewoon lopen, Anna iets minder gewoon: ze had een blaar onder een teen gekregen, en een bandje van haar schoen was gebroken tijdens het feest. Ze had even geprobeerd om dan maar op blote voeten richting het hotel te lopen, maar de kiezels van de oprijlaan van het kasteel waren daar nu niet echt geschikt voor.
Zwaar leunend op mij, en constant proberen haar evenwicht te bewaren op één voet met een blaar (waarvoor ze probeerde te compenseren) en één voet met een kapotte schoen, hebben we uiteindelijk toch het hotel bereikt.
Ik hoop niet dat veel mensen ons gezien hebben, want gegarandeerd dat ze dachten dat we allebei helemaal lam waren. Dat was niet het geval: aangeschoten, dat wel, maar lam zeer zeker niet… (Hoewel Anna wel liep als een met een schampschot aangeschoten lam met haar schoenen, maar dat is weer iets anders).
De volgende ochtend na het ontbijt zijn we naar Tiel gereden, waar we nog wat sightseeing hebben gedaan. Zo rond het middaguur zijn we weer in de auto gestapt, en even voor tweeën waren we weer thuis – moe maar voldaan na een geweldig leuke dag.
Het enige waar ik van baal is dat op de een of andere manier de grootte van de foto’s op onze Canon IXUS was gewijzigd van M2 (2048×1536) waar ik de camera normaal op heb staan, gewijzigd was naar S (640×480). Dat betekent dus dat de kwaliteit van de foto’s gewoon tegenvalt, zeker als je ze wilt afdrukken. Erg jammer, en een les geleerd: altijd controleren voor de zekerheid…
Omdat we geen zin hadden om te koken zijn we Chinees gaan halen. Na het eten zijn we nog even naar mijn ouders gegaan om hen een fijne vakantie te wensen (ze gaan twee weken naar Frankrijk) en daarna zijn we vroeg naar bed gegaan.
Ondanks dat zijn we nu nog steeds moe, na de spanningen en de korte nacht vanwege Amsterdam afgelopen donderdag, en het feest en de korte nacht met de bruiloft.
Anna ligt nu in bed voor een middagdutje, en het kan zo maar zijn dat ik ernaast ga liggen nu…
August 3rd, 2008 at 17:25
Leuk! Ik ken zowel het Wapen van Balveren als het kasteel vrij goed, maar ja, we wonen dan ook vlakbij
August 5th, 2008 at 17:26
Klinkt als een leuke dag!