Via Groningen naar een nieuwe autodeur
In september 2006, tijdens een bezoek van Anna’s ouders, heb ik een deuk in onze auto gereden – om precies te zijn in het bestuurdersportier.
Pure stommiteit, veroorzaakt door ongeduld.
We waren we met Anna’s ouders en mijn ouders een weekendje naar Luxemburg geweest. De auto’s hadden we in een parkeergarage vlakbij het hotel gezet.
Na een heel gezellig weekend kwamen we weer bij de auto’s in de parkeergarage, waar we na het betalen een beetje onze tijd namen. Ik wilde dus snel de garage uitrijden.
De plek naast me was leeg, dus ik dacht makkelijk en snel rechts achteruit te kunnen draaien. Ik draai het stuur dus volledig naar rechts en geef gas… even vergeten dat naast de auto een grote vierkante witte pilaar stond (hoe kun je dat nou vergeten, vraag je je af – tja, ik ook…).
Je raadt het al: autodeur, spiegel, gas geven, pilaar – dat verliest de auto altijd.
Het resultaat: een spiegel die volledig naar voren was geklapt (maar die gelukkig weer teruggeklapt kon worden en die nog werkte) en een deuk in de bestuurdersdeur.
De kosten om het te laten maken zouden zo’n € 900,- bedragen (minimaal). En omdat ik niet all risk verzekerd ben, zou ik dat geld zelf moeten ophoesten. Ouch.
We hebben altijd uitgesteld om het te laten maken, omdat we het gewoon zonde geld vonden – maar andere kant vonden we het ook zonde om met een deuk rond te rijden. Het ziet er toch niet uit, zo’n witte deuk in een donkerblauwe auto…
Nu het echter langzaamaan tegen de tijd gaat lopen dat ik de auto moet gaan verkopen, was het toch nodig eens te kijken of het niet goedkoop gemaakt kon worden. Zo’n deuk is immers niet erg bevorderlijk voor de verkoopwaarde…
Via Marktplaats vond ik een advertentie van iemand die een Mazda Xedos 6 in onderdelen aan het verkopen was. De betreffende auto stond geparkeerd bij een flat toen er een stuk van het dak opviel. De rechterkant van de auto zat grotendeels in elkaar, maar de linkerkant was nog goed – dus ook de bestuurdersdeur.
De verkoper was net als ik een Xedos 6-liefhebber (zoals de meeste Xedos-rijders dat zijn), dus dat was mooi.
Na wat heen en weer gemail bleek dat de deur nog in redelijke staat was. Er zat alleen een flinke kras onderlangs, maar voor de rest was er niets mis mee.
Nou ja, een kras is nog tot daaraan toe – de deuk in mijn deur was erger dan een kras! Daarbij zat in deze deur nog blauwgetint glas waar er bij mij bruingetint glas in was gezet anderhalf jaar geleden na een aanrijding -”het blauwe glas voor de Xedos was nergens meer te verkrijgen”, aldus Mazda dealer Loven in Heerlen, waar ze me nooit meer terug zien, maar dat is een ander verhaal. Al met al zou ik er dus flink op vooruit gaan.
Zeker als je je bedenkt dat de man maar € 65,- voor de hele deur inclusief rubber en raam vroeg, dan is het me een kras wel waard!
Nadeel was alleen dat ik er helemaal voor naar Staphorst voor zou moeten rijden. Toch wel een eindje vanuit Zuid-Limburg, maar voor een deur van € 65,- heb ik het er wel voor over!
We besloten daarom maar om het te combineren met een bezoek aan Groningen. We hadden altijd nog eens naar Groningen willen gaan, en als we toch naar Staphorst toe moeten, dan kunnen we net zo goed nog even doorrijden.
Donderdagochtend zijn we dan ook om half elf ’s ochtends in de auto gestapt, en na onderweg nog even gestopt te zijn voor een sanitaire pitstop en wat te eten, kwamen we om 14:20 uur aan in Roden. Daar hadden we via weekendjeweg.nl een hotelletje geboekt, Hotel Langewold: een viersterrenhotel, voor twee personen voor één nacht, inclusief ontbijt voor maar € 69,-! Geen gekke prijs om er even een nachtje tussenuit te zijn.
Geen slechte keuze: de kamers waren schoon, al was sommig meubilair een beetje in de “Early 90’s Revival” stijl: gerookt glas, en gebroken wit met gouden accenten. Voor de rest was het een prima hotel. Mooie bar, leuke ontbijtzaal, vriendelijk personeel.
Wel een tip, zou je er ooit naar toe gaan: vraag als het erg zonnig is een kamer aan de achterkant. De zon staat namelijk de hele dag op de voorkant te stralen, en hoewel er zonwering aan de voorkant zit, houdt deze de warmte niet volledig tegen, en er is geen airco.
Na een warme nacht met de balkondeur open te hebben geslapen, en na een heerlijk ontbijtje, zijn we de omgeving wat verder gaan verkennen.
Via Peize, Eelde-Paterswolde en Zuidlaren zijn we in Borger aangekomen, waar we bij het grootste hunebed van Nederland zijn gaan kijken. Best interessant en erg leuk om eens in het echt te zien.
Daarna zijn we wat door de omgeving gaan rijden, door de gezellige dorpjes met de zo leuke typerende bebouwing.
Plotseling zag ik op de kaart Westerbork staan, en daar moesten we dus gewoon naar toe vanwege de twee beroemde plaatsen. Enerzijds vanwege het donkere stukje geschiedenis daar – voormalig kamp Westerbork, anderzijds vanwege het heldere stukje toekomst – de radiotelescopen.
Ik had geen idee waar de radiotelescopen stonden, maar had er wel over gehoord en gelezen (onder andere natuurlijk in De Ontdekking van de Hemel van Harry Mulisch), en wist dat het een indrukwekkend iets moest zijn wat ik graag eens wilde zien als ik toch in de buurt was. Maar ja, ik kon het zo gauw nergens vinden, en de kans bestond dus dat ik ze niet te zien zou krijgen.
Maakte ook niet uit, ik had geen zin om de hele omgeving af te zoeken. Ik wilde wel heel graag naar het kamp. Eenmaal daar aangekomen was ik dan ook bijzonder blij om te ontdekken dat je onderweg naar het kamp langs de radiotelescopen komt. Die wandeling doen we dus!
En dan kom je tot de ontdekking dat 2,9 kilometer met bijna 30 graden in het vochtige bos helemaal niet zo’n pretje is.
Eenmaal aangekomen bij de radiotelescopen en daarna het kamp ben je die hitte wel even vergeten. Schitterend om die grote antennes van zo dichtbij te zien. En ze liggen dus direct naast het kamp.
Hadden we dat geweten, dan hadden we de bus met airco erheen kunnen nemen…
Het kamp zelf is erg indrukwekkend, hoewel ik denk dat als er meer barakken overeind waren gebleven (zoals bijvoorbeeld in Auschwitz is gedaan) het nog indrukwekkender was geweest.
Zeker met de zon en de wilde bloemen die overal bloeiden zag het er haast vredig en gezellig uit, terwijl ik juist denk dat met een iets grimmiger sfeer je wat meer met de neus op de feiten wordt gedrukt. Desalniettemin maakt het echt wel indruk.
Het gedenkteken met de omhooggebogen rails is echt schitterend, prachtige symboliek, zo naast de wachttoren.
Als je daarna ook nog strafbarak 67 ziet waar Anne Frank met haar familie heeft gezeten na hun arrestatie, dan raakt je dat toch wel…
Na Westerbork was het tijd om snel door te rijden naar Staphorst voor de autodeur. We wilden vanaf het kamp eigenlijk de bus nemen terug naar de parkeerplaats, maar nadat de bus vlak voor ons wegreed, en volgens het schema er van half drie tot kwart over drie geen bussen reden, besloten we om toch maar terug te lopen naar de auto.
We waren dan ook niet blij toen halverwege de bus ons weer tegemoet kwam, zeker niet toen we vervolgens tegelijk met de bus – die dus alweer terugkwam – bij de parkeerplaats aankwamen.
Ach ja, goed voor de lijn, zullen we maar denken…
Badend in het zweet zijn we de auto ingesprongen, waar de airco toch wel erg lekker was, moet ik zeggen!
Een uurtje later dan gepland kwamen we in Staphorst aan, waar Anna helemaal blij was om een paar oude vrouwtjes in traditionele kleding te zien. Ze wilde heel graag stoppen om foto’s te maken, maar dat vond ik nu net weer te veel de toerist uithangen…
Om een lang verhaal niet nog langer te maken: het heeft ongeveer twee uur geduurd om de nieuwe deur erin te ztten (de hele bekabeling moest ook vervangen worden, zo bleek), maar het was het zeker waard! De beste man vroeg zich maar € 10,- voor twee uur werk, plus twee nieuwe asbakken voor in de achterportieren (de mijne waren erg lelijk) en een afdekkapje voor de portierverlichting.
Onderweg naar huis kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik meer had moeten geven, dus ik stuur hem vandeweek nog een cadeaubon – kan ik weer met een gerust hart slapen!
’s Avonds rond 21:45 uur, na onderweg nog even te hebben gegeten, waren we weer thuis.
850 kilometer gereden in twee dagen tijd, veel gezien en gedaan, én een beter uitziende deur in de auto – al met al een geslaagd uitje!
Nu nog een keer naar Zeeland, en dan hebben we alle provincies gehad…
July 27th, 2008 at 13:04
Leuk om het zo te combineren. Ik heb ook weer wat bijgeleerd en deze plaatsen even opgezocht voor wat plaatjes erbij. Het geeft weer wat ideeen voor een toekomstig bezoek aan Nederland.
July 29th, 2008 at 15:19
Hé Dennis, je had mij wel even kunnen vragen haha, Staphorst is voor mij vlakbij en ik had je ook wel kunnen vertellen dat die antenne’s bij Kamp Westerbork zijn. Indrukwekkend is het zeker daar!
Groetjes, J9