Wake up call from SWAMBO
Ondanks dat de volumetaxateur vandaag niet zou komen, had ik toch besloten om mijn dagje vrij aan te houden. Altijd lekker om even een dagje niets te doen, zeker na het drukke en vermoeiende weekend.
Omdat we pas rond 1:00 uur in bed lagen vannacht, en het bij mij nog tot zeker 2:00 uur duurde voordat ik in slaap viel, was ik blij dat ik vanmorgen kon uitslapen.
Rond een uur of 7 (de normale tijd om op te staan) werd ik wakker, en het duurde het een tijdje voordat ik weer in slaap viel. En wat sliep ik daarna heerlijk – totdat om 10:20 uur de telefoon ging.
Op zich wel een mooie tijd om op te staan op zo’n lekker luie dag, maar wel een rude awakening.
We hadden het antwoordapparaat op laten nemen, zodat we nog een beetje wakker konden worden en niet groggy de telefoon hoefden op te nemen.
Ik ben toch maar meteen opgestaan, en eenmaal beneden gekomen zag ik dat ik ook een gemiste oproep op mijn mobiele telefoon had. Een 020-nummer, waarschijnlijk dus het Consulaat – maar waarom?
Als eerste luisterde ik het antwoordapparaat af:
“This the American Consulate General in Amsterdam. Please call the Consulate as quickly as possible number 020-…”
- precies zo, dus zonder ‘good morning’, en zonder ‘thank you’…
Hmm… vreemd. Wat zou er aan de hand zijn?
Daarna de voicemail maar afluisteren:
“Amerikaans Consulaat in Amsterdam. Bel alstublieft met spoed mevrouw Wyatt op het Consulaat”
- ook hier weer precies zo: geen goedemorgen of dank u, zelfs geen nummer achtergelaten.
Kort maar krachtig, dus, dat wel – maar netjes en beleefd? I think not… oh well!
Ik heb dus maar meteen teruggebeld. Na meer dan 5 minuten lang de gesprekstoon te krijgen en telkens weer opnieuw te proberen kreeg ik mevrouw Wyatt dan eindelijk te pakken.
Ze had blijkbaar de nummerherkenning aanstaan, want ik kreeg geen gelegenheid om zelf te zeggen wie er belde. Zij begon meteen te spreken:
“Meneer Reijnders, dank voor het terugbellen. Klopt het dat u nog steeds geen afspraak heeft gemaakt voor de medische keuring?!”
Uhm… hè? Eh… ja dat klopt. We hebben de envelop pas afgelopen vrijdag gekregen rond 14:00 uur, en het maken van een afspraak is alleen mogelijk tussen 9:00 en 13:00 uur, dus het moest nog even wachten tot na het weekend. Gisteren was ik het nummer vergeten mee te nemen naar het werk, en aangezien ik vandaag verlof heb, zou ik dat sowieso vandaag doen.
“Dan adviseer ik u om dit onmiddellijk na het ophangen na dit gesprek te doen!”
Zoals ik al zei, ik wilde dat sowieso vandaag doen, dus dat komt helemaal goed.
“Goed zo. Dag, meneer Reijnders.” -
tuut tuut tuut…
Ehh… ja, dag, ook…
Tja. Beetje vreemd gesprek, niet? Vrijdagmiddag pas de envelop ontvangen, en nu al bellen dat ik “nog steeds” geen afspraak heb gemaakt?
Ik moest meteen denken aan een term die ik ooit eens had gelezen op het UsaDutch forum (een forum met heel veel nuttige informatie o.a. specifiek voor Nederlanders getrouwd met Amerikanen die willen gaan emigreren, plus zijdelings gerelateerde informatie over bijvoorbeeld leven in Amerika, enz.). Met deze term werd een nog al strenge mevrouw op het Consulaat mee omschreven.
Ik wist niet meer wat deze term was, dus heb ik er maar even naar gezocht. Het forum doorlopen leverde weinig op, daarom besloot ik haar naam maar eens in de zoekmachine te gooien: bingo!
De bijnaam die zij op het forum heeft is SWAMBO:
She Who Always Must Be Obeyed.
En getuige het voicemailberichtje en het telefoongesprek klopt dat wel enigszins, ja…
Goed, ik heb in ieder geval gedaan wat mij opgedragen was – pardon, geadviseerd was – en heb een afspraak gemaakt bij Dr. Schulte. Donderdag 31 juli (dat is dus volgende week al!) moet ik me om 11:00 uur melden.
Nadat ik de afspraak voor de medische keuring had gemaakt moest ik nog naar de Jan van Goyen Kliniek bellen voor het maken van een afspraak voor de röntgenfoto. Ik kreeg Achmed aan de lijn, die bijzonder vriendelijk was. Hij had nog een gaatje voor me om 9:00 uur of om 13:00 uur. Nou, 13:00 uur valt meteen af, want dat is ná het medisch onderzoek, en dat kan dus niet. Dan maar 9:00 uur.
Da’s wel vroeg op voor me dan, zei ik tegen Achmed, waarop hij vroeg of ik in Amsterdam woonde. Nee, zei ik, in Zuid-Limburg, dus dan moet ik echt vroeg op. Daarop zei Achmed dat hij ook nog wel ruimte had om 9:30 uur, als ik dat liever had. Nou, elk half uurtje is meegenomen, dus laten we dat maar doen dan! Maar toch: vroeg op wordt het in ieder geval, zo rond 5:00 uur.
Gelukkig is het vakantieperiode, en is het denkelijk iets rustiger op de weg naar Amsterdam. We (Anna gaat met me mee, ook al mag ze niet mee naar binnen tijdens het onderzoek) hebben besloten om met de auto te gaan i.p.v. met de trein – het is me de laatste keer goed bevallen, parkeren onder het Museumplein, en qua kosten vond ik het ook nog wel meevallen. Niet veel duurder dan met z’n tweetjes met de trein gaan, plus veel makkelijker.
In ieder geval is alles voor het medische stukje nu vastgelegd: donderdag 31 juli om 9:30 uur moet ik voor de röntgenfoto bij de Jan van Goyen Kliniek zijn, en daarna om 11:00 uur door naar Dr. Schulte.
Nu maar hopen dat het dan geen 29 graden wordt zoals deze week – ik kom liever niet volledig bezweet aan voor mijn medisch onderzoek:
“Wringt – eh, kleed u zich daar maar even uit…“
July 22nd, 2008 at 21:52
Alweer een stapje dichterbij. Wat een mens zeg!