Dennis' Weblog

Eergisteren op het werk werd ik geconfronteerd met een voor mij tot dan toe onbekende term: brackets.

De term stond in de volgende email van Jason, een van onze Regional Services Directors:

Hey All –

Here are this year’s NCAA Brackets! You are IN so don’t even think about passing this year.

Deadline: Thursday March 18th 2010- 10:00am(MST)

All brackets turned in after the deadline will not be used (unless your picks are so bad you can’t win).

COST: $10.00 per bracket – (max of 5 brackets per person) – Money must be turned in to Jason by Mar. 31st 2010.

RULES:

Fill in the entire bracket (There should be NO ?’s left on the page).

Every correct selection in Round 1 earns 2 points, Round 2 earns 4 points, Round 3 = 8 points, 4 = 15 points, 5 = 20 points, pick the champion and get 30 points. Most total points wins!

$10.00 per bracket to enter: Winner gets 60% of the pot, 2nd gets 25%, and 3rd gets 15%.

If you know someone that would be interested or I forgot to include in participating feel free to forward them this message!!

Thanks and good luck . . .

Jason

De volgende bijlage zat in Excel bij de email:

De afbeelding is wat aan de kleine kant, maar dat maakt niet uit – je krijgt een idee.

Door “NCAA” wist ik wel al dat het met sport had te maken, en ook dat het met college sport te maken had (aan de hand van de namen in de bijlage), maar ik wist daarmee nog niet welke sport. NCAA staat namelijk voor National Collegiate Athletic Association, en de NCAA is een semi-vrijwilligersorganisatie die de sportprogramma’s van veel colleges en universiteiten in de Verenigde Staten en Canada organiseert. Er zijn veel sporten waar de NCAA zich mee bezighoudt, zoals honkbal, basketbal, bowlen, boksen, hardlopen, schermen, hockey, football, golf, turnen, ijshockey, atletiek, lacrosse, schietsport, roeien, skien, softbal, voetbal, zemmen, duiken, tennis, volleybal, waterpolo en worstelen.

Maar voor welke sport was deze email nu bedoeld?

Nu moet ik voor alle duidelijkheid op dit punt even melden dat ik bijzonder weinig (lees: vrijwel niets) om sport geef. 97.6% van de Amerikanen doet dat echter wel. En hoe.

Telkens weer verbaas ik me over hoe doordrenkt de Amerikaanse samenleving is met alles wat met sport te maken heeft, met name natuurlijk als het op football, honkbal en basketbal aankomt, met ijshockey op een goede vierde plaats. Sommige mensen hebben het lef om ook jagen en vissen een sport te noemen, maar dat is een andere discussie – hoewel ook deze twee niet weg te denken zijn uit de Amerikaanse samenleving.

Maar goed, terug naar sport en competitie. Al van jongs af aan wordt competitie er bij kinderen ingestampt, en niet alleen bij sport. Ook op scholen is er het competitie-element – je moet winnen, of je moet de beste zijn: denk aan het streven om de beste van de klas te worden, of verkozen te worden tot “class president”, of de verkiezing van “prom queen” en “prom king”, en de “class valedictorian”. Denk ook aan “spelling bee’s”, wedstrijden wie het beste kan spellen, waarbij je 10-jarigen woorden ziet spellen waar menig volwassen Amerikaan nog nooit van heeft gehoord. Veel van deze “spelling bee’s” worden ook uitgezonden op het lokale TV-station, en – moet ik toegeven – het is best indrukwekkend om een jochie van 10 een woord als “appoggiatura”, “succedaneum” of “chiaroscurist te zien spellen zonder maar met de ogen te knipperen. En natuurlijk mogen we de “honor student” niet vergeten: de leerling die erkend wordt vanwege het behalen van extreem goede punten in een of meer vakken. Je hebt ze misschien al eens gezien, de bumperstickers die ouders vol trots op de auto plakken: “My kid is an honor student”, hoewel je misschien nog wel vaker de stickers hebt gezien met teksten als: “My kid beat up your honor student”, of “My dog is smarter than your honor student”, of “My kid sold your honor student the answers to the test”.

Daarnaast is op scholen uiteraard het sportelement ontzettend belangrijk. De hoogste eer is om in het varsity team terecht te komen. Het varsity team is het beste team in een bepaalde sport dat de school vertegenwoordigt bij wedstrijden. Misschien is het je wel eens opgevallen dat er soms bij huizen bordjes in de tuin staan met de naam van een kind dat er woont, en de sport dat het kind speelt. Dit zijn zogenaamde “varsity yard signs”, en voor voorbeelden kun je hier klikken. Dit zijn dus bordjes die ouders in de voortuin zetten om aan de wereld te laten zien dat hun zoon/dochter in het varsity team speelt (al is dit gebruik behoorlijk streekgebonden, zo blijkt).

Sport is dus een belangrijk onderdeel van het Amerikaanse leven, en wordt er van jongs af aan ingegoten, bij jongens én meisjes.

Nu gaf ik in Nederland al weinig om sport (behalve als een nationaal team speelde), en dat is sinds ik in Amerika ben eigenlijk niet veranderd. Zo heel af en toe kijk ik wel eens (een deel van) een wedstrijd als dit toevallig op staat in de bar waar we zijn, of bij mijn zwager of mijn schoonvader, maar behalve de Super Bowl zal ik niet snel een wedstrijd opzetten.

Ik ben wel een paar jaar terug in San Antonio naar een basketbal wedstrijd geweest tussen de San Antonio Spurs tegen de Dallas Mavericks, en dat was ontzettend leuk. De sfeer tijdens zo’n wedstrijd – en eromheen – is geweldig. Zo wil ik ook ooit nog eens naar een ijshockeywedstrijd (Colorado Avalanche, bijvoorbeeld), een football wedstrijd (Denver Bronco’s), en een honkbalwedstrijd (Colorado Rockies) gaan, alleen om de sfeer te proeven – niet zozeer vanwege de sport zelf.

En over “de sport” gesproken: ik wist nog steeds niet welke sport die “brackets” nu voor waren.

Ik heb maar even Google geraadpleegd, en het blijkt dus basketbal te zijn.

De NCAA Men’s Division I Basketball Championship wordt voornamelijk in maart gehouden of begint in maart, en is beter bekend onder de naam “March Madness”. De nationale halve finales (The Final Four) zijn uitgegroeid tot een van de meest prominente sportevenementen in het land. Zo blijkt, want ik wist het niet…

Het woord “bracket” hangt samen met de term “bracketology”, wat wordt beschreven als het proces van het voorspellen van de winnaars van het NCAA Basketball Tournament. De brackets geven de voortgang van winnaars gedurende het toernooi dus weer, en bij jouw voorspellingen vul je die brackets in met de teams die je denkt dat gaan winnen.

Zo, weer wat geleerd.

Nu ik dit allemaal weet, ga ik nog steeds niet mijn brackets inleveren bij Jason, want ik weet gewoon helemaal niets over de teams. Ik ken de regels van basketbal we een beetje, maar vraag me niet welk college een goed en welk een slecht basketbal team heeft. Of welk team een slecht seizoen heeft ondanks dat ze goede spelers hebben.

Het verbaast me telkens weer hoeveel veel Amerikanen van de individuele spelers en coaches van verschillende teams weten: gemiddelde van gescoorde punten, gemiddelde van werpafstanden, hoe vaak een team dit seizoen heeft verloren en tegen wie, hoeveel punten een team nog nodig heeft om door te kunnen naar een volgende ronde, waar de volgende wedstrijd wordt gespeeld, welke coach en/of head coach goed of slecht is, enz. enz. En dan vaak ook nog eens niet alleen voor één bepaalde sport, maar zowel voor football als voor basketbal – of meer.

Ach, misschien is dat gewoon een gen wat ik mis. Waarschijnlijker is echter dat ik er niet mee ben opgegroeid.

Ik houd het wel lekker bij een wedstrijd hier en daar, een Super Bowl erbij, en dan vind ik het wel weer goed. En die $10? In plaats van ze aan Jason te geven, geef ik ze liever uit aan iets waar ik nog wat van opsteek, zodat ik volgend jaar wel mee kan doen:

This entry was posted on Thursday, March 18th, 2010 at 20:23 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.