Dennis' Weblog

Zoals al aangekondigd bij deze dan een kort verslagje van de eerste week in het nieuwe huis.

Onze eerste nacht in het nieuwe huis heb ik ontzettend slecht geslapen. We zijn rond 23:00 uur naar bed gegaan omdat we doodop waren, maar eenmaal in bed konden we maar niet in slaap vallen. Er spookte nog heel veel door mijn hoofd heen, van uitgelatenheid over het feit dat we nu hier in ons eigen huis zaten, tot alles wat nog in het huis gedaan moest worden, zoals uitpakken, schilderijen en foto’s ophangen, gordijnen ophangen, enz.

Uiteindelijk ben ik rond een uur of half twee in slaap gevallen. Helaas duurde dat niet lang: ik denk dat ik zowat elk uur wakker ben geworden, en soms ook nog tussendoor. Murphy is ook onrustig geweest die nacht, en is vaak van het bed gesprongen om naar het raam te gaan, waar hij dan naar buiten stond te kijken, naar de lichtjes en de auto’s in de verte.

Midden in de nacht naar het toilet gaan was geen probleem, maar om op de terugweg weer het bed te vinden was wat lastiger, want het stond verder weg dan ik had gedacht – de kamer is dan ook vele malen groter dan we gewend zijn! Ach ja, dat is nu echt een luxeprobleem…

Even na zessen ging de wekker – ik moest werken, die dinsdag – maar ik heb nog twee keer de Snooze knop ingedrukt, want ik was doodmoe. Eenmaal uit bed gerold was ik benieuwd naar het uitzicht, maar dat viel tegen: de bergen waren gehuld in een dik wolkenpak.

Deze wolken waren de voorbode van een sneeuwstorm die later die dag zou losbarsten. In de namiddag zou het eerst beginnen te regenen, en die regen zou ’s avonds overgaan in sneeuw. Omdat er ook harde wind werd verwacht was er zelfs al een ‘Blizzard Warning’ uitgevaardigd: het zou dus flink tekeer gaan.

We hadden het plan opgevat om na het werk naar American Furniture Warehouse te gaan, waar we een televisiemeubel hadden gezien dat perfect zou zijn in de woonkamer. Het televisiemeubel dat we hadden was iets te massief, en bovendien gemaakt voor de ouderwetse TV’s met beeldbuis. Met andere woorden: het was diep genoeg om 12 flatscreen TV’s erin te plaatsen. Onze 32” TV paste er maar net in, en aangezien we een maatje groter willen moest er dus ook een nieuw kastje komen.
Bij American Furniture Warehouse aangekomen bleken ze de maat die wij graag wilden hebben niet meer op voorraad te hebben, en tot overmaat van ramp zouden ze die maat ook niet meer binnenkrijgen: de hele serie ging uit het assortiment. Dat was wel jammer want nu moesten we op zoek naar een alternatief.

We hadden al een tijd geleden een ander TV-meubel gezien bij Pottery Barn, maar ja: $1499 is natuurlijk wel aan de stevige kant. Toegegeven, de kwaliteit is vele malen beter dan je ooit bij American Furniture Warehouse zult krijgen, maar voor de Pottery Barn prijs voor één TV-meubel kun je bij American Furniture Warehouse zes TV-meubels kopen. Ach ja, we blijven zoeken. We gaan nu niet snel-snel iets kopen omdat we het per se nodig hebben – het moet wel precies goed zijn.

Zodra we bij American Furniture Warehouse naar buiten kwamen was het net begonnen met regenen, en ook de wind was al iets toegenomen. Aangezien het inmiddels al etenstijd was geworden besloten we om even te stoppen bij een restaurant waar we al diverse keren langs waren gereden en altijd al benieuwd naar waren: Cinzetti’s Italian Market Restaurant.

Het bleek een “all-you-can-eat” Italiaans buffetrestaurant te zijn, en we waren aangenaam verrast door de kwaliteit en de prijs – niet een restaurant waar je elke week of elke maand naar toe zal gaan, maar zo af en toe is het wel weer eens iets anders.

Na het eten bleek het te sneeuwen, hoewel het nog maar zachtjes naar beneden kwam. We moesten nog even voer voor Murphy halen bij PetSmart, en we wilden nog even bij Walmart naar binnen voor wat boodschappen. Uiteindelijk zijn we een hele tijd bij Walmart binnengeweest, en hebben er nog een lampje gekocht voor op de overloop. Eenmaal buitengekomen bleek de auto al onder ongeveer zes centimeter sneeuw te zitten.

De rit naar huis was wel apart, want doordat de sneeuw horizontaal op je af kwam onder het rijden leek het alsof je in een lange tunnel reed – het was goed te zien dat de ‘Blizzard Warning’ geen gek idee was.

Thuisgekomen hebben we de open haard aangemaakt, en hebben we een glaasje champagne (cadeautje van Anna’s ouders) gedronken. Terwijl we op de bank zaten hoorden we ineens een kloppend geluid. Het was te kort om te kunnen vaststellen waar het vandaan kwam, maar het was wel vreemd. Even later kwam het geluid weer, en het leek vanuit de keuken te komen. In de keuken leek het vanuit de afvoerpijp van de afzuigkap te komen. We dachten allebei direct dat er een eekhoorn of iets dergelijks in de pijp was gekropen die er nu niet meer uit kon of wilde. We hebben de afzuigkap gelijk aangezet in een poging het beestje te overtuigen dat het echt beter was om te vertrekken, maar het hielp niet: het geluid bleef af en toe weer komen.

Ik ben vervolgens in de garage gaan luisteren of ik het beest op en neer hoorde rennen in de pijp, en kwam tot de conclusie dat het geluid telkens van één plek kwam: van buiten. Ik ben vervolgens dan ook snel even naar buiten gelopen (in een t-shirt), denkend dat er misschien bij het nog in aanbouw zijnde huis iets was omgewaaid dat nu tegen ons huis lag – maar er was helemaal niks te zien. Dat wil zeggen, niets, behalve de afvoer aan de buitenkant van de pijp van de afzuigkap, met daarop een klepje dat vrolijk aan het klepperen was in de harde wind.

Nou, mysterie opgelost! Niks eekhoorn, gewoon de wind die met een klepje speelde. Het probleem was echter dat dit klepje zo hoog zat dat ik er zonder ladder niet bij kon komen – en laten we op dat moment nog geen ladder hebben gehad, dus er was niets aan te doen. Wel vervelend, want de afvoer zat zo’n beetje onder onze slaapkamer. Het gevolg: ook de tweede nacht heb ik slecht geslapen, want zo af en toe werd ik wakker door het klepperende klepje.

Gelukkig was de wind tegen de ochtend gaan liggen, en was het ook opgehouden met sneeuwen. Ik had nog steeds geen ladder, en kon dus nog steeds niets aan het klepperende klepje doen, maar de rust was in ieder geval weergekeerd. We hadden wel een mooi uitzicht, die woensdagochtend:

Aangezien we allebei vrij hadden die woensdag, en uiteraard vergeten waren om ontbijtspul te kopen de avond ervoor besloten we om bij Village Inn te gaan ontbijten. Er ligt een vestiging op minder dan een mijl bij ons huis vandaan, en deze Village Inn is erg goed. Na het ontbijt zijn we nog doorgereden naar Bed, Bath & Beyond om wat spulletjes voor de keuken en badkamer te kopen, en vervolgens zijn we naar The Home Depot gegaan. Bij The Home Depot moesten we ook verschillende dingen kopen, met name een wasmachine en droger die in de aanbieding waren, en hondenluikjes.

We gingen in eerste instantie voor een andere wasmachine en droger, maar we hebben uiteindelijk een stukken betere wasmachine en droger gekocht dan we voor ogen hadden, en de uiteindelijke prijs was in totaal maar $200 hoger. Ze hadden namelijk een type dat uit het assortiment ging, en daardoor hebben we nu een wasmachine met stoomoptie , een apparaat dat normaal $1100 kost, nu voor maar $708 gekregen. Ter vergelijking: de wasmachine die we oorspronkelijk hadden gezien was $699, zónder stoomoptie. Morgen, zaterdag, worden ze geleverd. Hieronder een foto van beide apparaten. Het rood is weer eens wat anders dan het standaard wit, nietwaar?

Ook hebben we hondenluikjes gekocht. Later die dag zou namelijk Robert, de man van Sue, onze salespersoon van Meritage Homes langskomen. Robert is aannemer, en kwam ons voor een vriendenprijsje helpen.

Na The Home Depot zijn we bij het saleskantoor van Meritage gestopt, waar we met Sue koffie hebben gedronken. Robert zou daarheen komen, en dan zouden we samen naar ons huis gaan. Robert kwam na ongeveer een half uurtje, en rond half twee waren we bij ons huis.

Robert heeft ons met vanalles en nog wat geholpen. Hij heeft lampjes boven het keukeneiland opgehangen, die lastig waren te monteren zonder het juiste gereedschap, hij heeft hondenluikjes aangebracht in de deur naar de garage en in de buitenmuur aan de zijkant van het huis zodat Murphy daar naar buiten kan, en hij heeft ons geholpen met het ophangen van een zware, antieke spiegel van zo’n 60 centimeter breed en anderhalve meter hoog. Hiervoor hadden we een langere ladder nodig dan Robert bij zich had, maar aangezien wij toch zo’n lange ladder nodig hadden ben ik met Robert weer naar The Home Depot gegaan en heb ik een ladder gekocht. Uiteindelijk is Robert zo’n vier uur lang bij ons geweest.

Op het laatst zijn we nog even de kelder in geweest, en hebben we onze ideeën besproken om een deel van de kelder in een ‘theater room’ om te toveren. Hij gaf aan dat dit heel makkelijk was, en dat hij me daar wel bij zou komen helpen. Sterker nog, hij zou me leren hoe alles moest, en dan kon ik het zelf afmaken, om zo kosten te besparen. Toch wel handig, om zo iemand te hebben!

Die woensdagavond heeft Anna voor het eerst gekookt op haar gloednieuwe gasfornuis, en ze was zo blij als een kind. Na een glaasje wijn zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan – moe maar voldaan – en voor het eerst die week hebben we allebei heerlijk geslapen – zonder dingen die door het hoofd spookten, en zonder klepperende klepjes.

De volgende ochtend werden we wakker met een geweldig uitzicht; we waren nog moe, maar dat waren we spontaan vergeten toen we dit zagen:

Na een lange dag op het werk heb ik gisteravond nog in de badkamer de ‘blinds’ opgehangen, en zijn we nog aan het uitpakken geslagen, voornamelijk de dozen voor de keuken. Door de jaren heen hebben we heel wat keukenspullen verzameld, en ondanks dat we nu een keuken hebben met veel kastjes zijn we ook onze eetkamerkast kwijtgeraakt waar ons goede servies en al onze goede glazen in stonden. Voor die kast was geen ruimte, en dus moet alles wat in die kast stond nu in de keuken komen te staan. Dat gaat wel lukken, maar het is toch even kijken waar alles het beste kan komen te staan. Na lekker – maar laat – te hebben gegeten, en nog een glaasje wijn, zijn we zo rond half twaalf het bed in gerold, en we zijn allebei heel snel in slaap gevallen.

Vanavond moet Anna laat werken, en sta ik er alleen voor. Projecten die op het lijstje staan zijn het ophangen van lampen in de logeerkamers en de studeerkamer, het vervangen van de lichtschakelaar voor de eetkamer door een dimmer, het inruimen van de keukenkastjes, en het naar de basement brengen van de dozen met boeken.

Het doel is om dit weekend genoeg dozen uitgepakt te krijgen dat de auto’s de garage in kunnen – en dat gaat verdorie lukken ook!

Foto’s houden jullie nog even van me te goed; er is op dit moment nog geen enkele kamer die 100% klaar is, en áls ik foto’s laat zien, dan wil ik wel foto’s van opgeruimde kamers laten zien. Hopelijk volgen die in ieder geval snel!

This entry was posted on Friday, November 4th, 2011 at 13:01 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.