Mount Evans
Tussen alle updates over het huis is het nu dan tijd “for something completely different”. De eerste maandag van het bezoek van mijn ouders zijn we naar Mount Evans geweest. Ik heb tot nu toe eigenlijk geen tijd gehad om het blog hierover af te maken, maar bij deze dan alsnog.
Mount Evans is de op twee na hoogste berg in de Front Range, en staat op de 12e plaats van de hoogste bergen in Colorado. Met 4306 meter is het een flink hoge bergtop, en je kunt met de auto tot enkele tientallen meters van de top komen.
Het was een bijzonder mooie dag, afgelopen maandag: niet al te warm, geen wolk te bespeuren, en een zacht koel briesje – een ideale dag voor een ‘road trip’. Omdat Mount Evans zo hoog is hadden we wel de fleece jassen in de auto gegooid, want die zouden we waarschijnlijk wel nodig hebben. Na tanken en wat flessen water te hebben gekocht vertrokken we richting Mount Evans.
Na een rustige rit op I-70 kwamen we bij de afslag voor de Evergreen Parkway, en na een paar mijl reden we de 103 op. We hadden een groot deel van de 103 vorig jaar al eens gereden op weg naar Chief Mountain voor een mooie hike. Dit keer moesten we echter nog even verder rijden, op zoek naar de 5 – Mount Evans Road – die ons richting de top van Mount Evans zou brengen.
Even voorbij de afslag naar de 5 lag echter Echo Lake, een mooi meertje waar we even zijn gestopt en even hebben rondegelopen. Het was daar inmiddels al zo ver afgekoeld dat we de fleece jassen al aandeden – en dat terwijl het in Denver zo’n 35°C graden zou worden.
Echo Lake is een mooi klein meertje, waar veel mensen zaten te vissen – en daarvoor leek het ook wel ideaal. Aan de rand van het meertje kon je de weg naar boven zien liggen, en de auto’s waren slechts kleine stipjes die naar boven kropen.
Echo Lake
Na het korte bezoek aan Echo Lake stapten we weer in de auto en reden we de 100 meter naar de US 5. Bij het ‘fee station’ betaal je $10 en krijg je een kaartje dat je zichtbaar achter de voorruit moet bevestigen. Het kaartje is geldig op de dag van aanschaf plus de twee volgende dagen – en voor wat je te zien krijgt is het zeker de moeite waard.
De weg stijgt eerst heel geleidelijk, maar eigenlijk toch sneller dan je in de gaten hebt. Voordat je het weet zit je op de weg die je vanaf Echo Lake zag, en ben je dus een van die stipjes geworden die je naar boven zag rijden.
De rit naar boven is heel afwisselend: het ene moment zit je nog tussen de bomen, en is de weg vol met bochten, het volgende moment zit je boven de boomgrens en is het relatief vlak. Zodra je echter boven de boomgrens komt worden de uitzichten steeds mooier en weidser.
Na enkele mijlen van de in totaal 14 mijl lange weg naar boven kom je bij Summit Lake, een prachtig meertje aan de voet van wat ooit een gletsjer is geweest; de gletsjerkom is nog duidelijk zichtbaar.
Summit Lake
Het begon hier ietsje bewolkter te worden, en we waren heel benieuwd hoe het bij de top zou zijn.
Langzaam reden we naar boven, deels omdat de uitzichten zo mooi zijn, deels ook omdat er iemand met een boot van een Lexus voor ons reed die duidelijk doodsbang was in de haarspeldbochten.
Mount Evans Road met uitzicht
Onderweg hebben we verschillende dieren gezien, zoals een Yellow-Bellied Marmot die op een rots lag te zonnen, evenals een kleine kudde Mountain Goats, groot uitgevallen witte geiten die op grotere hoogte leven.
Het was druk bij de top, maar we vonden gelukkig toch nog een parkeerplek. Eenmaal uitgestapt bleek het geen overbodige luxe te zijn dat we fleecejassen hadden meegenomen: het was maar 15°C. Op zich niet eens zo heel koud, maar wel een flink verschil met de 36°C die we in Denver achter ons hadden gelaten.
We hebben een tijdje rondgelopen, genietend van het uitzicht. Vanwege de bewolking was het uitzicht in de verre verte een beetje heiig, maar ondanks dat kon je – als je goed keek – Denver beneden op de vlakte zien liggen (alhoewel het op de foto niet te zien is).
Uitzicht vanaf Mount Evans kijkend richting Denver
Bij de top ligt ook een ruïne van Crest House, gebouwd tussen 1940 en 1941 als restaurant en souvenirshop (destijds het hoogstgelegen commerciële gebouw in de Verenigde Staten). Op 1 september 1979 brak er brand uit toen een medewerker een propaantank aan het vullen was, en het gebouw werd vrijwel volledig verwoest. Omdat de kosten om het gebouw te herbouwen te hoog waren betekende dat het einde van het Crest House. Je kunt nu door de ruïne lopen, waar de sporen van de brand nog duidelijk zichtbaar zijn.
Rechts de ruïne van Crest House
Naast de parkeerplaats vind je op een rots de officiële aanduiding van de US Geological Survey met daarop de hoogte op die plek: 14.127 voet, ofwel 4305,91 meter:
Officieel 14.127 voet hoog
Vanaf de parkeerplaats kun je nog naar de absolute top lopen, maar vanwege de kou, de drukte en het feit dat mijn ouders nog niet aan de hoogte waren gewend (het was pas dag drie van hun bezoek) besloten we om dit niet te doen – vanaf de parkeerplaats heb je ook al een mooi uitzicht.
Bij de toiletten in de buurt liepen nog een aantal Mountain Goats, waaronder een moeder met jong:
Mountain Goat met jong
Na een tijdje boven te hebben gezeten en van het uitzicht te hebben genoten zijn we weer langzaam naar beneden gereden.
Op de hoek van Colorado Highway 103 en de Mount Evans Road ligt Echo Lake Lodge, waarvan het oudste deel uit 1926 stamt. Ze hebben er ook een restaurant (daterend uit de jaren ’40) waar we nog even een hapje zijn gaan eten. Het is er redelijk leuk zitten, met aan één kant uitzicht op Echo Lake, en heel veel kolibri’s die afkomen op de ‘hummingbird feeders’. Een advies: neem niet de met tonijnsalade gevulde tomaat: voor de $8.25 die je hiervoor betaalt krijg je een kleine lepel tonijnsalade meer op dan in een niet-uitgeholde tomaat; je kunt dan beter voor hetzelfde geld de heerlijke buffalo burger nemen.
Na lekker te hebben gegeten zijn we weer richting Denver vertrokken.
Mount Evans is mooi; de rit ernaar toe, de rit naar boven, en het uitzicht vanaf de top zijn schitterend, en zeker de moeite waard!
August 24th, 2011 at 22:16
Wat een prachtige rit zeg. Hier kan ik nu echt van genieten…die mooie natuur, die panorama’s, etc. Alleen jammer dat wij in Limburg behoorlijk wat kilometers moeten maken om iets in die trend te zien. Zalig toch om zoiets op “steenworp” afstand te hebben.
August 25th, 2011 at 0:57
Inderdaad een mooie rit, wat een prachtige omgeving! Toen wij in mei in Denver waren was de weg naar Mount Evans helaas nog gesloten, wij hebben het bij Pikes Peak moeten laten destijds.
Het is toch heerlijk om zoveel prachtige natuur om je heen te hebben!?
August 26th, 2011 at 2:20
Wat een leuk stukje weer. Jullie wonen in een prachtige omgeving. Uiteraard blijven we jullie volgen. Doe de groetjes aan je ouders van ons.
August 28th, 2011 at 9:52
Bedankt voor je verslag Dennis het ziet er heel mooi uit. Mount Evans komt definitief op ons lijstje, ik hoop dat we een heldere dag hebben als we daar in de buurt zijn.
August 29th, 2011 at 10:09
Hoi Dennis,
Wij hadden Mount Evans vorig jaar willen bezoeken. Dat ging echter niet door, omdat wij er na Labor Day waren.
Jammer dat we dat hebben moeten missen. Ik ben best wel een beetje jaloers.
Groeten, Old Faithful.
P.S. Het huis schiet al goed op.