Dennis en de Decadente Dierentuin
De titel deze keer is geïnspireerd door Suske & Wiske albums, die ik hier heb liggen; alliteratie is altijd wel leuk…
Het lijkt er de laatste tijd op dat ik nog maar tijd heb voor één blog per week. Ook afgelopen week was het weer bijzonder druk op het werk, en tja, dan betekent dit dat er echt gewerkt moet worden in plaats van een blog schrijven in de baas z’n tijd…
Ik moet wel zeggen dat het wel erg leuk druk was. Dat klinkt tegenstrijdig, misschien, maar ik ben bezig met een project wat gewoon heel leuk is om te doen: het is voor een deel productontwikkeling, en ik ben nu één van slechts drie personen in ons bedrijf die weten hoe en wat – en dat is geen slechte positie om in te verkeren. Samen met mijn manager heb ik de afgelopen week al heel wat uren doorgebracht met aan dit product te werken, en we verliezen de tijd helemaal uit het oog als we er mee bezig zijn; voordat je het weet kijk je op de klok en is het 17:45 uur, terwijl de vorige keer dat je op de klok keek het nog geen 14:00 uur was…
Verder hebben we deze week een feestje gehad op het werk vanwege het uitfaseren van ons originele product dat inmiddels redelijk verouderd was, en teveel kostte in onderhoud. Aangezien het heel wat werk heeft gekost om al onze klanten van het oude product op de nieuwe variant over te zetten vond men dat het tijd was om dit te vieren nu het allemaal achter de rug was.
Afgelopen donderdag om 15:00 uur verzamelde iedereen dan ook in een bar niet al te ver van het werk, waar de drankjes en de hapjes ruimschoots aanwezig waren. Na ongeveer een uurtje was het tijd voor wat herinneringen op te halen. Het was leuk om alle verhalen te horen over hoe de eerste productdemonstratie bij een klant met “smoke & mirrors” was gedaan omdat er nog helemaal geen werkend product was, om vervolgens de klant te horen zeggen “we like it, we want it, when can we have it?” – waarna de paniek toesloeg. Uiteindelijk is het allemaal helemaal goed gekomen, en heeft het product ertoe bijgedragen dat deze klant kon groeien van 5000 vrachtwagens naar 22.000 vrachtwagens.
Na de herinneringen was het tijd voor de bedankjes aan de mensen die hard hadden gewerkt aan de conversies van het oude product naar het nieuwe product, en hierbij werd ook ons team naar voren geroepen. Als aandenken aan deze “conversie-marathon” kreeg iedereen een beeldje van een renner die bij de finish door het lint gaat, met je naam en “TripPak ONLINE Enterprise Conversion Marathon” erop. Een beetje kitscherig, maar het is het idee dat telt, nietwaar?
Helaas kon ik niet al te lang blijven op het feestje aangezien Anna en ik ’s avonds naar “Do at the Zoo” moesten.
“Do at the Zoo” wordt op de website van de Denver Zoo als volgt beschreven:
Join us for a party filled with great food and entertainment!
Take a summer stroll while you sip cocktails, dine on creative cuisine from some of Denver’s best restaurants and enjoy the area’s finest live entertainment. It’s an annual “can’t-miss” event!
Dress
Cocktail Attire – Do At The Zoo Style! From animal prints and safari khaki to classic cocktail dresses, Do At The Zoo has a singular style.
Nadat we al twee keer eerder naar Brew at the Zoo waren geweest was het nu tijd voor de sjieke variant ervan. Omdat de vrouw van Anna’s broer, Josie, bij de Denver Zoo werkt kregen we één kaartje gratis, en een tweede kaartje voor $50, wat stukken beter is dan de $175 per kaartje wat het normaal kost. De opbrengst gaat naar de bouw van het nieuwe deel van de Zoo, “Asian Tropics“, een prachtig ontworpen nieuwe woonruimte voor “Asian elephants, Indian rhinos, Malayan tapirs, white-cheeked gibbons, sarus cranes, clouded leopards, flying fox (large fruit bats), fishing cats, Asian small clawed otters and other important Asian species”, aldus de website.
Even voor zevenen waren we bij de Zoo, waar een flinke menigte zich al had verzameld. De meeste mensen hadden zich wel aan de “dress code” gehouden: de heren in een nette broek en overhemd, of zelfs strak in het pak, en de dames in cocktailjurkjes. Er waren echter ook mensen bij die gewoon in spijkerbroek en t-shirt met teenslippers liepen, maar die waren toch wel in de minderheid. Volgens Josie was het de laatste twee jaar stukken minder geworden qua kleding, en waren er de eerste keren zelfs mannen in smoking en vrouwen in galajurken bij.
Josie was nog aan het werk toen wij naar binnen gingen maar ze zou ons later komen zoeken. Josie is de Gift Planning Manager van de Denver Zoo en werkt als zodanig met de donateurs en de VIP’s die grote bedragen aan de Zoo geven, of mensen die de Zoo in hun testament willen opnemen. Om 19:00 uur ging de Zoo open voor het “normale volk”, maar voor de VIP’s was het toen al een uur bezig.
Even voor achten voegde Josie zich bij ons en hebben we nog tot een uur of kwart voor tien heerlijk door de dierentuin geslenterd met een hapje en een drankje in de hand.
Er waren in totaal 65 tentjes met hapjes, en 13 met drankjes. Het varieerde van BBQ Ribs van Famous Dave’s Bar-B-Que en halve hamburgers van Smash Burger tot aan “Watermelon gazpacho with rock shrimp escabeche” van Encore on Colfax, “Fresh oysters on the half shell; shrimp & halibut ceviche” van McCormick Fish House and Bar, “Beef Carpaccio” van Sketch Wine Bar, “Crab cakes; tenderloin tips & mushrooms; white cheddar mashed potatoes” van Denver Chophouse and Brewery, “Cured salmon on a wonton chip with a wasabi emulsion” van The Oceanaire Seafood Room, “Thai chili crab dumpling with kaffir lime & cilantro slaw” van Parallel Seventeen, en “Ancho spiced buffalo short rib with ramp soubise; apple arugula salad and horseradish gremolata”; deze laatste was verkozen tot het lekkerste gerechtje van “Do at the Zoo”. Uiteraard kon je ook kiezen uit een enorme hoeveelheid desserts, variërend van mini-cupcakes van Adagio Baking Company en Lovely Confections Bakery, “Peaches and pound cake with a white peach sorbet and peach compote” van D Bar Desserts, en “carrot cake bread pudding with cream cheese creme fraiche” van Taste of the Wild, het restaurant van de Denver Zoo. Voor een overzicht van alle restaurants en wat ze aanboden kun je hier terecht.
Uiteraard moet er bij dit lekkere eten ook lekker gedronken worden. Naast Denver’s eigen Great Divide Brewing Company (brouwers van mijn favoriete bier), waren er ook tentjes met gespecialiseerde aanbieders van tequila, whiskey (waar er verschillende dure soorten verkrijgbaar waren zoals Macallan 12), verschillende wijngaarden, en ook in Colorado gedestilleerde “organic spirits” – in dit geval een vodka. Daarnaast waren er een stuk of tien “open bars” waar je alles kon krijgen van wijn, tot bourbon, tot whiskey, en zelfs complete cocktails.
Al met al was het een heerlijk decadente avond met een 65 gangen diner, voorzien van heerlijke drank erbij. Als we volgend jaar Josie weer lief aan kunnen kijken dan gaan we zeker weer!
