Nieuw huis: deel zoveel
Wat is het toch fijn om weer te kunnen ademen!
Gelukkig lijkt het erop dat de medicijnen allemaal aanslaan: ik kan weer ademen zonder elke paar uur naar mijn inhalator te moeten grijpen, ik heb geen last meer van de verstopte neus die ik voortdurend had (zou ik toch een of andere neusholteontsteking hebben gehad?), en ik kan eindelijk weer eens de hele nacht door slapen zonder kortademig wakker te worden en dan mijn bed uitmoeten voor mijn inhalator.
Gisteren voelde ik me veel beter dan ik me in letterlijk maanden heb gevoeld.
We hadden ook nog wat positief nieuws gekregen aangaande het huis.
Een tijdje terug kregen we het papierwerk toegestuurd waarin al onze selecties stonden die we in het sales center hadden gemaakt (zoals de upgrade voor de deuren, de studeerkamer in plaats van een open zitkamer, deurklinken in plaats van deurknoppen, etc.), maar wat bleek: de “undermount sink” en de kraan die wij hadden uitgekozen stonden er niet op. We lieten dit aan Sue weten, en ze zou het gaan corrigeren. Ach ja, klein foutje, kan gebeuren.
De keer erna kregen we een telefoontje dat de gecorrigeerde versie van het papierwerk klaar was, en of we even langs konden komen om te tekenen. We besloten dus om in het weekend er heen te rijden. Eenmaal daar aangekomen vertelde Sue dat deze versie van de papieren ook de selecties van het design center (houten vloer, vloerbedekking, badkamertegels, granieten aanrechtblad, etc.) bevatte. Ik las alles goed door, en zag wat vreemds bij de design center selecties: alles was ineens goedkoper geworden (wat op zich prima maar erg vreemd zou zijn), en er stonden ineens ook “window treatments” op, iets wat wij niet hadden uitgekozen. Vermoedelijk bleken de selecties van iemand anders op onze papieren terecht te zijn gekomen.
Sue verontschuldigde zich, en zou het de komende week in orde gaan maken.
Anderhalve week verstreek zonder dat we iets hoorden. Plotseling was daar weer een email van Meritage: de papieren waren klaar, of we weer even langs wilden komen om te tekenen. En zo gingen wij op een doordeweekse dag vroeg weg vanaf het werk om snel alles te gaan tekenen. Maar wat bleek: de papieren waren identiek aan die van anderhalve week ervoor: dezelfde design center selecties stonden erop – weer niet onze selecties dus.
Wederom kregen we de ene verontschuldiging na de andere, en op dat moment begon ik me er eigenlijk al aan te ergeren. Hoe moeilijk kan het zijn voor iemand die dit elke dag doet, en iemand die ook nog eens niet tientallen huizen per dag hoeft te behandelen? Maar goed, ik besloot me in te houden: fouten kunnen worden gemaakt, en zolang er geen consequenties aan kleven komt het allemaal nog wel goed. Bovendien: we hebben deze mensen de komende maanden nog nodig, dus we zullen ze te vriend moeten houden.
Ongeveer anderhalve week geleden kregen we een telefoontje van Sue: alles was hersteld, en de correcte papieren lagen klaar. We spraken af dat Anna ze na haar werk zou gaan ophalen zodat we een en ander thuis rustig konden doornemen, waarna we alles zouden ondertekenen. Anna zou ze dan haar volgende werkdag weer gaan afleveren.
Wat bleek: dit keer stonden onze design center opties er wel op vermeld, maar stond de “undermount sink” en de kraan er weer niet op… en dit keer was bij mij de maat vol. Ik was echt kwaad dat dit nu al de vierde keer was dat ze het voor elkaar kregen om de hele papierwinkel niet correct te krijgen. We hadden nota bene elke keer aangegeven wat er niet goed was of wat er ontbrak, en dan nog lukte het niet om alles compleet te krijgen? Nadat we al diverse keren voor niets helemaal naar Thornton waren gereden, dingen hebben moeten regelen om eerder van het werk weg te gaan of om diverse keren vrije tijd in het weekend op hebben moeten geven om papieren te gaan tekenen?
Dit keer wilde ik het niet naast me neer leggen. Wetend dat Sue vrij was stelde ik op (hele) hoge poten een mail op naar Tim, de tweede sales associate bij North Creek Farms, waarin ik alles op een rijtje zette en aangaf nu toch wel erg teleurgesteld te zijn in Meritage, daar waar alles tot nu toe zo netjes en vlotjes verliep.
Ik haalde het hele debakel met de papieren aan, dat we zoveel tijd voor niets verloren waren, dat het meerdere malen fout was gegaan, en dat Meritage blijkbaar niet wilde dat we voor de “undermount sink” en kraan betaalden want ze verdwenen telkens weer van de lijst.
Verder gaf ik aan nog steeds geen kopie te hebben ontvangen van alle papieren die we begin april hadden ondertekend, terwijl dit wel was toegezegd, en dat ik die graag zou ontvangen.
Tot slot haalde ik nog eens iets aan waar ik al eerder over geklaagd had maar waar geen reactie op was gekomen. In het begin was ons verteld dat het “deposit” bedrag $5000 zou zijn voor de sales center selecties en het in gang zetten van het hele bouwproces. Mogelijk zou er nog een aanvullend “deposit” vereist zijn als de waarde van onze design center opties boven 10% van de basiswaarde van het huis uit zou gaan; als we daaronder zouden blijven zou een extra “deposit” niet nodig zijn. Sue vertelde ons dat het idee wel speelde binnen Meritage dat men in de toekomst de sales center opties en upgrades (toch ook goed voor bijna $20,000) mogelijk ook zou mee laten tellen bij de berekening van eventuele extra “deposits” maar dat dit nu nog niet aan de orde was.
Groot was dan ook mijn verbazing en verontwaardiging dat bij de meest recente papieren ook een “deposit” berekening zat waarbij ineens de sales center opties wél waren meegeteld, en wij derhalve ineens een additionele “deposit” van meer dan $2700 zouden moeten neertellen.
Nu maakt het eigenlijk niet zo heel veel uit: je moet die $2700 toch betalen, hetzij nu als een “deposit”, of straks bij het eindbedrag. Het ging mij echter om het feit dat dit zo uit het niets, zonder vooraankondiging ineens in onze schoot werd geworpen, waardoor we $2700 waar we niet op hadden gerekend ineens tevoorschijn moesten toveren.
Ik zette daarom in mijn email dat ik het vanuit een klantenservice oogpunt bijzonder klantonvriendelijk vond dat men nieuw beleid besloot toe te passen bij klanten die al halverwege het hele proces waren, in plaats van ervoor te kiezen hiermee te starten bij nieuwe klanten.
Al met al was het een vrij pissige email, en Anna vond dat ik te veel “legalese” erin had verwerkt, en dat mijn toon te venijnig en scherp was. Nadat ik een beetje was gekalmeerd zag ik wel wat zij bedoelde, en heb ik de scherpste kantjes er wat vanaf gevijld.
Zoals ik al eerder zei: we hebben deze mensen nog hard nodig, de komende maanden, dus je hebt alleen jezelf ermee als je ze tegen je in het harnas jaagt. Ondanks dat wilde ik toch per se duidelijk maken dat ik hier niet van gediend ben, en uitermate teleurgesteld was, ondanks dat de service tot nu toe super was, en ze al zo veel voor ons hadden gedaan.
Na flink vijlen van mijn kant vond Anna de mail goed genoeg om weg te sturen.
De volgende ochtend kreeg ik antwoord van Tim: hij had de mail doorgestuurd naar Sue en naar zijn manager, en we zouden zo snel mogelijk een antwoord krijgen.
Dat antwoord kwam in een email van Sue: alles wat was gebeurd was volledig haar schuld – zij had keer op keer de fouten gemaakt, en verontschuldigde zich de hele tijd. Ook kreeg ik een voicemail van haar waarin nog meer excuses kwamen, en of Anna en ik tijd hadden om in het weekend (afgelopen weekend) langs te komen voor de ondertekening. Ze had alles gecorrigeerd en was er nu zeker van dat alles klopte.
Ik had eigenlijk er helemaal geen zin in, maar goed. Anna is op zaterdag langs gegaan na het werk en heeft alles opgehaald. Bij de papieren (waarbij ook de kopietjes van alle reeds getekende papieren zaten) zat ook een envelop van Sue. In die envelop zat een “Bedankt” kaart, waarin ze zich nogmaals verontschuldigde voor haar slordigheid en dat ze er alles aan zou doen om alles in goede banen te leiden voor ons. Bij de kaart zat een tegoedbon van $10 voor de 7/Eleven (een tankstationketen) ter vergoeding van de voor niets verreden benzine, en een cadeaubon ter waarde van $50 voor La Fogata, een Mexicaans restaurant vlakbij ons toekomstige huis. Toch wel een erg leuke geste, en het maakte bij ons allebei veel goed.
We besloten om afgelopen zondagmiddag even langs te rijden om de papieren te tekenen, en Sue te bedanken. Bovendien had ik nog een vraagje over enkele bedragen die ik niet kon verklaren, en hoopte dat Sue een en ander uit kon leggen.
En wat bleek: Sue had goed nieuws. We bleken tot nu toe telkens van het verkeerde bedrag te zijn uitgegaan voor de hoogte van de hypotheek: dit bleek bijna $7500 lager te zijn doordat Meritage de “closing costs” betaalt – mooi meegenomen, dus, want nu is het te lenen bedrag een beetje lager.
Ook vertelde Sue ons dat de hypotheekrente weer was gedaald: van 4,75% naar 4,6%. Mooi! Als dat nu nog even zo kan blijven totdat men met de bouw begint eind juni dan zijn we helemaal tevreden.
En tot slot bleek mijn boodschap met betrekking tot de extra “deposit” van $2700 ook duidelijk te zijn aangekomen. Ze had het aangekaart bij haar manager en men had besloten dat ik gelijk had, dat het niet netjes was, en dat ik derhalve nu dan ook geen extra “deposit” hoefde te betalen.
Al met al toch wel netjes opgelost allemaal.
Gisteren kreeg ik nog een mailtje van Sue dat de bouwvergunning nu was aangevraagd (een formaliteit) en dat het tot nu toe er nog steeds op lijkt dat er eind juni met de bouw kan worden begonnen.
Helaas ligt de weg er nog steeds niet; deze zou eind mei al klaar moeten zijn, maar door de enorme hoeveelheid aanhoudende regen van de laatste weken kon er – lettelijk – niet aan de weg worden getimmerd. De verwachting is echter dat de weg toch binnen afzienbare tijd klaar zal zijn, zodat dit geen bouwvertraging hoeft op te leveren.
Laten we het hopen, want anders komt onze opleverdatum van 28 oktober 2011 in het gedrang… dus: iedereen massaal hopen op goed, droog weer!
May 27th, 2011 at 16:16
Iech hoop op good weer en besjtel alvas een nuj vijl veur dich.