Dennis' Weblog

Twee totaal niet gerelateerde onderwerpen, maar goed: regen en onrecht.

Eerst maar de regen.

Colorado heeft zo’n 300 tot 320 dagen zonneschijn per jaar; de overige 45 à 65 dagen zijn regenachtig, bewolkt, of er valt sneeuw – of een combinatie ervan. Normaal gesproken is april de natste maand van het jaar hier, en deels is dat wel uitgekomen hoewel er meer regen is gevallen in mei, tot nu toe.

Tijdens het bezoek van mijn ouders, en dan met name de eerste anderhalve week was het voornamelijk bewolkt. De eerste dag dat ze hier waren heeft het zelfs nog gesneeuwd. Ook heeft het nog een dag geregend, iets wat mijn ouders geloof ik nog niet – of in ieder geval nog niet vaak – hadden meegemaakt hier.

Na anderhalve week bewolking werd het ineens goed weer: vorig weekend werd er zelfs nog een record geëvenaard, met 26°C, op zaterdag en zondag. Het contrast met woensdag was echter groot: slechts 5°C met regen en natte sneeuw. Toen ik op mijn werk aankwam was het zelfs nog wit; er stonden auto’s met een centimeter of twee sneeuw erop. In Nederland, CO is er die ochtend zelfs een centimeter of zeven à acht gevallen! Later op de dag, toen de bewolking ietsje optrok, zag het er zo uit vanuit het raam van ons kantoor:

Groen gras, witte heuvels

Dinsdagavond, toen mijn ouders vertrokken, is het slechte weer begonnen. De vlucht van mijn ouders is ook met vertraging vertrokken vanwege de storm – en die storm is tot donderdagavond laat gebleven. Het heeft echt zonder onderbreking geregend van dinsdagavond laat tot donderdagavond laat.

Wegen kwamen onder water te staan, modderstromen kwamen voor op verschillende plaatsen, en vliegtuigen vertrokken met flinke vertraging. Het was echt ongelofelijk hoeveel regen er is gevallen in die periode. Het was wel welkom, hoor, want het is de afgelopen maanden bijzonder droog geweest; vorige week en de week ervoor waren er nog verschillende branden in Colorado door de droogte. Normaal valt er in maart behoorlijk veel sneeuw, maar dit jaar is er nauwelijks wat gevallen. De regen was daarom zo slecht nog niet. En het was ook goed nieuws voor ons gras, wat ondanks al regelmatig sproeien er toch een beetje droogjes uit zag.

En met die enorme hoeveelheid regen van de afgelopen week was het nog niet voorbij. Ook vandaag heeft het een groot deel van de dag geregend, met nog meer regen in de planning voor vannacht en morgenochtend.

Ach ja – er zijn ergere dingen in de wereld.

Zoals het verhaal dat ik vanavond hoorde. Een kennis van een kennis heeft een vriendin bij wie kanker is vastgesteld. Zij is een alleenstaande moeder van drie kinderen, die samen met hun vier honden in een leuk huisje wonen.

Maar dat is nu allemaal voorbij. Omdat de behandeling van haar kanker zo duur is, kan ze de huur van haar huis niet meer betalen. Ze had al medische rekeningen die ze moest betalen omdat een van haar kinderen laatst een operatie had moeten ondergaan. Nu bij haar zelf kanker is vastgesteld kan ze zich eigenlijk bijna niks meer permitteren.

Haar honden moet ze nu weggeven; gelukkig gaan deze allemaal naar vrienden en familie. Ook haar kinderen gaan zolang bij familie wonen, omdat ze zelfs niet genoeg kan betalen voor hun levensonderhoud.

En zij zelf? Wel, ze heeft haar auto nog, en daar gaat ze nu voorlopig in wonen, totdat ze alles weer een beetje op de rit kan krijgen – en ze een manier heeft gevonden om van de enorme schuld van de ziekenhuisrekeningen af te komen. Pas dan zal ze weer genoeg voor haar kinderen en haar honden kunnen zorgen om ze weer bij haar zelf te kunnen laten wonen. Er woont geen directe familie bij hen in de buurt, en ze kan haar baan niet opzeggen om ergens anders te gaan wonen, en zo bij familie in te kunnen trekken – vooropgesteld dat er familie is die haar óók nog erbij kan opvangen, naast haar kinderen.

Nu is dit natuurlijk een erg schrijnend voorval, en een behoorlijk extreem voorbeeld, maar ik werd er toch zó kwaad door, toen ik dit hoorde. Het is toch eigenlijk te belachelijk voor woorden dat in een ontwikkeld, redelijk rijk westers land als de Verenigde Staten van Amerika dit soort voorvallen überhaupt mogelijk zijn?

Dit zijn de verhalen die bij mensen die tegen “universal healthcare” of “social healthcare” zijn eens goed onder de neus moeten worden gewreven. Bij die groep rijke conservatieven die liever mensen laten creperen dan een paar dollar extra belasting betalen waarmee iedereen geholpen kan worden. Of bij die groep arme conservatieve rednecks die nog liever doodgaan dan meer bemoeienis van de overheid accepteren.

Dit soort mensen houdt alles tegen omdat ze slecht geïnformeerd zijn, of omdat ze ideeën hebben die te belachelijk en te ouderwets voor woorden zijn, en dit soort mensen moet met dit soort verhalen geconfronteerd worden – keer op keer, telkens weer opnieuw, zodat ze wellicht ooit in zullen zien dat deze mensen hier niet voor hebben gekozen, en het niet aan zichzelf hebben te wijten, zoals nu zo vaak wordt gezegd. “Je verzekeren is een keuze, net zoals niet verzekeren”, zo wordt er geroepen. Dat is makkelijk gezegd door degenen die financieel nergens over hebben te klagen, maar als jij moet kiezen tussen een dak boven je hoofd en voedsel op tafel of een verzekering, dan is dat geen echte keuze meer.

En het gevolg als deze onverzekerde mensen dan toch een beroep moeten doen op zorg? Deze mensen worden (soms) toch geholpen, en gelukkig zijn er ziekenhuizen in dit land die zelfs gratis of tegen lage kosten deze zorg leveren. Alleen zullen deze kosten toch ergens door gedekt moeten worden, en dus worden deze kosten dan vaak doorberekend in de kosten van de zorg voor de wél verzekerde patiënten. Dit drijft de kosten van de zorg op, daardoor worden de verzekeringen weer duurder, waardoor er weer méér mensen geen zorgverzekering kunnen bekostigen – en zo blijven we doorgaan.

Het wordt alleen maar duurder, en daarmee wordt het probleem alleen maar groter als er niets aan wordt gedaan. En dan krijgen we meer en meer gevallen zoals hierboven beschreven – en wordt dat steeds minder een uitzonderingsgeval.

Het is wel heel erg triest dat dit soort voorvallen vandaag de dag in een land als dit nog mogelijk zijn. De plannen van Obama zijn een stap in de goede richting, alleen is de vraag of er écht ooit iets zal verbeteren nu het Republikeinse congres al hard bezig is met pogingen om de gezette stappen weer terug te draaien. Een Republikeinse opvolger van Obama zal nog eens harder gaan werken aan het voorkomen van deze goede stappen – en zo is de kans groot dat er ondanks alles nog steeds niets zal veranderen – ook niet na 2014.

Triest, zoiets.

This entry was posted on Sunday, May 15th, 2011 at 1:17 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.