Dennis' Weblog

Zoals ik eerder deze week al schreef bestond de mogelijkheid dat er dit weekend enkele bouwkavels zouden worden vrijgegeven. Het was niet bekend welke kavels dat zouden worden, maar het kon niet worden uitgesloten dat ‘onze’ kavels (’lot 2′, ‘lot 3′, of ‘lot 4′) erbij zaten.

Aangezien de kavels in het weekend vrij zouden worden gegeven betekende dit dat Anna niet vier minuten van het sales kantoor verwijderd was, maar dat het een goede twintig minuten zou duren voordat we er waren. En in die twintig minuten zou iemand anders zomaar al eerder daar aan kunnen komen en zo ‘ons’ kavel voor onze neus weg kunnen kapen.

Dat konden we natuurlijk niet laten gebeuren, en dus besloten we om dan maar om 10:00 uur ’s ochtends bij Meritage voor de deur te staan, of althans in het winkelcentum vlakbij te zijn. Als ze ons dan zouden bellen dan waren we tenminste in de buurt.

En zo zaten we vanochtend om 9:45 uur bij Subway, waar we eerst even ontbeten hebben. Om twee minuten over tien arriveerden we bij Meritage. Tim stond buiten met een van de buurtbewoners te praten, en Sue kwam net aangelopen nadat ze de ‘model homes’ had opengemaakt. Ze hadden ons niet verwacht, maar ze stonden ook niet ervan te kijken dat wij twee weer eens aan kwamen waaien. Helaas waren er nog geen kavels vrijgegeven, dus we zouden nog even moeten wachten.

Nadat we nog wat hadden staan lachen met elkaar vroeg Sue of we misschien de Keystone wilden gaan openen. Uiteraard wilden we dat! We waren heel benieuwd naar de vorderingen die waren gemaakt sinds vorige week.

Zodra we de deur openden zagen we dat de ‘American Red Oak’ vloer nu was gelakt, en wel in een hele mooie donkere kleur – en we waren er meteen weg van. Het zag er geweldig uit, en was precies wat wij graag wilden hebben. We wisten helemaal niet dat je de Red Oak ook in die kleur kon krijgen, maar nu we dat weten is dat wat we willen.

We hebben een hele tijd in het huis rondgelopen, en in gedachten al onze meubels geplaatst. Ach, wie neem ik in de maling, in gedachten wonen we er al lang. Maar, goed, het was weer eens leuk om er rond te lopen. Boven was de badkamer een stuk verder klaar, waardoor we een goed beeld kregen van hoe het zou uitzien met ‘onze’ tegels. Hoewel de tegels niet onze smaak waren was zag het wel al geweldig mooi uit.

Eenmaal terug in het kantoor vertelden Sue en Tim ons dat er inmiddels wel enkele kavels waren vrijgegeven, alleen helaas niet kavels 3 of 4 die wij het liefste zouden hebben. Maar: kavel 2 was wel beschikbaar, en dat was de nummer drie op ons lijstje. Inmiddels was er een nieuw iemand van Meritage Homes gearriveerd: Matt, en hij bleek de Vice President of Land Development te zijn. Van hem kregen we te horen dat de huizen die Meritage zelf voor de verkoop aan het bouwen was inmiddels al op $310,000 waren geprijsd, en daarmee al dik $20,000 meer kostten dan ons huis zou kosten. Ook vertelde hij ons een beetje over de plannen voor de ontwikkeling van de buurt, en dan met name over het doortrekken van de groenstrook achter het deel waar ons huis zou komen te staan. Het bestaande pad zou worden verlengd om aansluiting te krijgen met een natuurgebied iets verderop, waardoor een heel mooi groen stuk zou ontstaan als buffer tussen eventuele toekomstige bouwprojecten. Hij was er ook van overtuigd dat we op ons kavel het schitterende uitzicht zouden houden omdat de geplande commerciele gebouwen een mijl verderop alleen maar laagbouw zouden bevatten.

Sue en Tim vertelden ons ook dat de kale huizenprijs per vandaag met $5000 was gestegen. Dat was dus minder goed nieuws. Het goede nieuws was dat de kavel geen $5000 kostte, maar slechts $3000. Daarnaast was ook bekend geworden dat er voorlopig geen nieuwe kavels zouden worden vrijgegeven omdat er ook vijf huizen in de buurt stonden die Meritage aan het bouwen was die ze eerst moesten verkopen voordat er nieuwe kavels vrij zouden komen.

Dit betekende dat het nog wel eens weken zou kunnen duren voordat kavels 3 en 4 vrij zouden komen. Ook was het goed mogelijk dat zowel de huizen als de kavels in prijs zouden toenemen, plus dat de prijs van de opties zou toenemen. Als voorbeeld noemde Tim een van de upgrades voor de wasmachine: waar dit eerst $1760 kostte was dit nu omhoog gegaan naar $2070. Daarnaast was Meritage Homes ook overgestapt op een andere keukenleverancier waarmee de prijs van onze keuken met $1000 was gestegen. Dat was alles bij elkaar wel een tegenvaller, want ondanks dat de kavel $2000 goedkoper was dan waar we op hadden gerekend was het per saldo toch even ineens $4000 duurder geworden.

De moraal van het verhaal was dat hoe langer het duurde voordat ‘onze’ kavels vrij zouden komen, hoe groter de kans dat we (veel) meer zouden moeten betalen. Sue en Tim hadden al met elkaar overlegd, en ondanks dat we bovenaan de lijst stonden voor kavels 3 en 4, en ondanks dat er 25 andere gegadigden waren, als wij kavel 2 zouden willen in plaats van kavel 3 of 4, dan zouden zij geen van de andere geïnteresseerden bellen maar ons eerste keus geven. Ze raadden ons aan om er eens heen te lopen, eens rustig te kijken, misschien er een nachtje over slapen, en om daarna een keuze te maken.

We vonden dat een goed idee, en dus liepen we via het pad door het parkje naar ‘lot 2′. Eenmaal daar aangekomen, en na onderweg alles nog eens goed te hebben doorgesproken, viel het besluit al snel: we zouden gek zijn als we nu niet kavel 2 zouden nemen. We zouden een kavel hebben met een geweldig uitzicht, en we zouden de prijs nu vast kunnen leggen zonder het risico dat we over een aantal weken $10,000 meer kwijt zouden zijn.

En zo kwamen we weer bij Sue en Tim terug met de mededeling dat ze een kavel minder te verkopen hadden: wij namen ‘lot 2′!

Samen met Sue en Tim trokken we naar de woonkamer van een van de ‘model homes’ waar we heel gemoedelijk de hele lijst met opties hebben doorgespit. Beiden waren erg onder de indruk van onze voorbereiding: blijkbaar hadden ze nog nooit zo snel alles geregeld. Heel veel mensen keken pas voor het eerst naar de lijst met opties als ze daar met Sue en Tim zaten, en dat leidde dan vaak nog tot uitstel van het uiteindelijke tekenen omdat de potentiële kopers nog alles moesten doorlezen. Wij hebben dat al gedurende de afgelopen weken meerdere malen gedaan, en we waren er dus helemaal klaar voor. We kregen heel wat complimentjes dat we zulke fijne mensen waren (ze moesten eens weten…).

Enigszins met angst en beven overhandigde ik Sue de cheque voor $5000 ‘earnest money’, waarmee kavel nummer 2 officieel voor ons werd vastgelegd. Omdat de weekenden nogal behoorlijk druk zijn werd besloten dat we maandagmiddag terug zouden komen om alles officieel vast te leggen, en het koopcontract te ondertekenen. Sue zou dan alles in gereedheid brengen, en dan hadden we allemaal wat tijd om eraan te wennen.

Na nog een half uurtje met Sue en Tim te hebben zitten vertellen over vanalles en nog wat besloten we om eens naar Starbucks te gaan – we waren wel toe aan een kop koffie. Eenmaal in de auto zei ik tegen Anna dat het voelde alsof we net uit het reisbureau kwamen waar we een vakantie hadden geboekt in plaats van dat we uit het sales kantoor van een projectontwikkelaar kwamen waar we zojuist een huis hadden gekocht. Het was, om het zacht uit te drukken, nog niet helemaal tot ons doorgedrongen wat we zojuist hadden gedaan.

En wat we hebben gedaan is de eerste stappen gezet op weg naar ons eerste echte koophuis, en een huis dat alles heeft wat we ons maar konden wensen, met een uitzicht waar we alleen maar van konden dromen, en dat voor een prijs die maar een beetje meer is per maand dan onze huur. En dan ook nog eens in een buurt waar de huizenprijzen alleen maar zullen toenemen.

Beter kon het toch eigenlijk niet? Uiteindelijk, na heel veel erover te hebben gepraat besloten we dat we gewoon eens zouden gaan kijken bij het design center (waar we nu twee afspraken van elk 3 uur zullen krijgen) of we niet wat andere ontwerpen voor de ‘master bath’ zouden kunnen samenstellen die wat goedkoper waren dan de dure badkamer die we nu hadden uitgezocht. Immers, er zijn heel wat stijlen die ons bevallen, en als we dan met een goedkopere badkamer even blij zouden zijn dan zou dat mooi weer ongeveer gelijk kunnen trekken met die $4000 extra.

We hebben inmiddels al diverse ideeën voor mooie badkamers, zoals bijvoorbeeld een ouderwets maar tijdloos aandoende badkamer met witte metrotegels, met een leuke accentrand, en misschien wel een houten vloer. Klassiek, stijlvol, en tijdloos. Ach, we zullen het zien; je kunt in die 6 uur heel wat spelen met diverse ontwerpen, en we zijn ervan overtuigd dat we wel iets moois kunnen vinden.

Allereerst de belangrijkste stappen: het contract ondertekenen, en de financiering rondkrijgen. Aangezien we al pre-qualified zijn zal dat enkel nog een formaliteit zijn, maar we moeten er wel even doorheen. Daarna volgt de eerste afspraak bij het design center, en nog een afspraak bij het bedrijf dat alle bekabeling voor TV en internet doet om te bepalen waar we onze TV aansluitingen willen hebben.

En daarna begint het grote wachten. Binnen 60 tot 90 dagen na ondertekening van het contract zal de bouwvergunning zijn aangevraagd, en zal er worden begonnen met de fundering. Vanaf dat moment zal het ongeveer vijf à zes maanden duren voordat het huis klaar is. Met een beetje geluk zullen we dan met kerstmis in ons nieuwe huis zitten.

Als dat geen leuk kerstcadeautje voor onszelf zou zijn, dan weet ik het niet meer!

This entry was posted on Saturday, April 2nd, 2011 at 21:28 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.