Dennis' Weblog

Langzaam beginnen de zenuwen sterker te worden: komend weekend worden er als het goed is namelijk enkele bouwkavels vrijgegeven.

Het is niet bekend of de kavels die wij op het oog hebben daar ook bij zitten, maar de kans is zeer zeker aanwezig. Als die kavels inderdaad worden vrijgegeven dan zullen we daar zaterdag of zondag een telefoontje voor krijgen. Zodra dat telefoontje komt moeten we dus zo snel mogelijk richting het sales kantoor van Meritage gaan, met de cheque voor het “earnest money” in de hand.

Als de kavels door de week zouden worden vrijgegeven dan was het niet zo’n groot probleem aangezien Anna immers vlakbij het sales kantoor werkt. Ze had laatst eens de tijd bijgehouden, en binnen vier minuten is ze vanaf haar werkplek bij het kantoor.

Het ligt echter anders als de kavels in het weekend worden vrijgegeven, aangezien Anna voorlopig even geen weekenden werkt.

Het toeval wil dat ze komende zondag wel moet werken omdat dan de nieuwe winkel waarschijnlijk al open gaat, dus dat is op zich wel positief. Alleen: juist doordat de winkel dan net opent bestaat de kans dat ze niet zomaar ineens alles uit handen kan laten vallen om naar Meritage te gaan. Vandaar dat we hebben besloten dat ik zondagochtend gewoon ook die kant op ga zodat ik in de buurt ben als Meritage open gaat. Ik kan dan al gelijk gaan, en Anna kan nakomen zodra ze een kans heeft.

Zaterdag hoeft Anna niet te werken, maar we gaan dan toch die kant op tegen de tijd dat het sales kantoor opent. Misschien dat we eerst samen gaan ontbijten, om dan daarna de verschillende winkels te gaan bekijken. Er is genoeg te zien en doen, en als we ons vervelen dan gaan we gewoon weer naar het huis kijken, of in het parkje zitten.

De kans is natuurlijk ook aanwezig dat “onze” kavels nog helemaal niet worden vrijgegeven in deze release, maar dat dit pas over een aantal weken gebeurt – we weten het eenvoudigweg niet. We willen in ieder geval geen enkel risico nemen, en zullen dan ook komend weekend in Thornton te vinden zijn.

En zo nemen dan de zenuwen ook toe naarmate het weekend dichterbij komt, en naarmate het moment dichterbij komt waarop we onze handtekening moeten zetten waarmee we ons leven en ons eerste ongeboren kind weggeven… althans, zo voelt het wel een beetje. Logisch, natuurlijk, want het is geen kleine stap. Maar wel een leuke… denk ik. Hoop ik. Zo zegt men. Toch? Iemand?

This entry was posted on Thursday, March 31st, 2011 at 13:40 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.