Dennis' Weblog

Zo, de verkiezingen hier zijn – gelukkig – weer voorbij.

Het was dit keer flink raak hier in Colorado, met verkiezingen voor de Senaat, voor het vier districten van het House of Representatives, State Treasurer, Secretary of State, en verkiezingen voor de gouverneur.

Al deze verschillende verkiezingen zorgden voor bijzonder veel reclamespots op televisie, folders in de brievenbus, mensen aan de deur, of telefoontjes die je oproepen om voor een bepaalde kandidaat te stemmen (al hebben we die laatste twee gelukkig niet zelf meegemaakt). En hoewel ze een eerste of tweede keer dat je ze ziet nog wel meevallen worden de televisiespotjes door de voortdurende herhaling steeds vervelender. Tegen de tijd dat het “Election Day” is kun je de spotjes niet meer uitstaan.

Als het nu nog eens normale spotjes waren, waarin gewoon wordt aangegeven waarom iemand een goede keuze is dan zou het nog meevallen. Nee, in plaats daarvan zijn het allemaal spotjes waarin een kandidaat wordt afgekraakt. En dan kun je je afvragen of de afkrakende kandidaat dan echt zoveel beter is dan de afgekraakte, maar daar zit ‘m juist de moelijkheid: heel vaak is het niet de tegenstander van de afgekraakte kandidaat die het afkraken doet, maar is het een of andere belangenpartij die de tegenstander afkraakt. Deze zijn meestal te herkennen aan een gebrek aan expliciete goedkeuring van een kandidaat.

Kandidaten zelf geven namelijk vaak hun zegen aan de spotjes die hen steunen met de boodschap “I’m [voeg de naam van de kandidaat in] and I approve this message“, zoals bijvoorbeeld Michael Bennet, de Democratische Senaatskandidaat voor Colorado:

Maar zelfs spotjes die door de kandidaat zelf goedgekeurd worden gaan je de keel uithangen als je telkens maar weer dat “I’m [voeg de naam van de kandidaat in] and I approve this message” hoort, iedere keer maar weer opnieuw en opnieuw.

Zoals gezegd zijn er ook de spotjes die niet door een kandidaat worden betaald of (expliciet) worden goedgekeurd, maar die worden gefinancierd door een bepaalde belangengroepering, of door een groepering die een kandidaat steunt door de andere kandidaat zwart te maken. Neem bijvoorbeeld dit spotje:

Dit is een spotje dat kandiaat Ken Buck duidelijk in kwaad daglicht stelt, maar dat niet is betaald door zijn tegenstander, Michael Bennet (juist ja, die van het vorige filmpje). Aan het eind van het spotje is te lezen dat het is gefinancierd is door de DSCC, de Democratic Senatorial Campaign Committee. Verder staat er dat de DSCC verantwoordelijk is voor de inhoud van het filmpje, en dat het filmpje niet geauthoriseerd is door een van de kandidaten – al zal duidelijk zijn dat Bennet erg blij was met dit spotje.

En ik moet eerlijk zeggen dat ik de slogan “Ken Buck, the more you hear, the more you wonder” behoorlijk effectief vind. Door dit spotje ben ik eens gaan kijken naar waar Ken Buck allemaal voor staat, en ik sloeg zowat achterover. Ik hoopte direct dat Buck in ieder geval niet verkozen zou worden.

Hieronder enkele van zijn standpunten:
- hij is vóór een nationale salestax van 23% is (die dus bovenop de al bestaande staatstax en countytax en stadstax komt) waardoor vrijwel alles bijna een kwart duurder wordt
- hij wil Social Security privatiseren (want “Social Security a horrible policy” en is “fundamentally against what I believe”), waarmee de kans groot is dat Social Security gelden op de financiële markten terecht komen voor investeringen die potentieel verkeerd uit kunnen pakken met als gevolg dat er helemaal geen geld meer is voor Social Security
- hij wil student loans afschaffen(”I don’t think our Founding Fathers ever intended the federal government have student loans”) waardoor studeren voor heel veel mensen uit armere gezinnen niet meer mogelijk zal zijn
- hij wil het recht van de vrouw om te kiezen voor abortus afschaffen ook in gevallen van verkrachting en incest (”I don’t believe in the exceptions of rape or incest. I believe that the only exception, I guess, is life of the mother. And that is only if it’s truly life of the mother.”), iets waar ik het absoluut niet mee eens ben: ik ben “pro choice”, en niet “pro life”
- hij is voor afschaffing van alle vormen van “hormonal birth control” (dus de pil mag van hem niet meer, want tegen de tijd dat de pil zijn werk doet is er mogelijk al sprake van leven ), ook iets waar ik geheel anders over denk: voor mij is er op dat moment nog geen sprake van leven.
- en dan natuurlijk nog zijn gevleugelde uitspraak waarom Republikeinse kiezers voor hem moesten kiezen en niet voor zijn vrouwelijke tegenkandidaat: hij draagt geen hoge hakken…

Die opmerking over de hoge hakken leidde ook tot een politiek spotje:

Persoonlijk kon ik niet geloven dat iemand als Ken Buck met zulke radicaal conservatieve, achterhaalde en extreme standpunten een schijn van kans maakte, maar wat bleek? Bij het tellen van de stemmen heeft hij zelfs heel lang voorop gelegen. Uiteindelijk is Bennet hem – gelukkig – voorbij gestreefd, want zoals een ander spotje over Buck zei: “Ken Buck – Too extreme for Colorado”. Dat kun je wel zeggen…

Verrassend was de uiteindelijke uitslag wel: 46,8% voor Ken Buck, 47,7% voor Michael Bennet. Het uiteindelijke verschil in stemmen was slechts 15.646! Ik stond er in ieder geval echt van te kijken dat de resultaten zó dicht bij elkaar lagen.

Het is overigens wel leuk om te zien hoe in bepaalde counties de resultaten helemaal niet zo dicht bij elkaar lagen. Kijk bijvoorbeeld maar naar Denver county: 24,4% voor Buck, 71,3% voor Bennet. Of kijk naar Boulder county, waar over het algemeen men toch iets progressiever is: 28,5% voor Buck, 67,0% voor Bennet. Of Moffat county: 0% voor Buck, 100% voor Bennet.

Daarentegen waren er natuurlijk ook heel wat counties waar Buck ver voor lag – dat moet ook wel, willen de resultaten zo dicht bij elkaar liggen. Kijk je bijvoorbeeld naar de county waar Colorado Springs in ligt, dan is het – gezien de ultra-conservatieve en zwaar gelovige reputatie die “The Springs” heeft – niet verwonderlijk dat Buck daar leidde met 60,3% van de stemmen, tegenover Bennet met 34,1%. Ook in de meer landelijke gebieden richting het oosten deed Buck het goed, zoals bijvoorbeeld in Cheyenne county: 19,4% voor Bennet, 74,0% voor Buck.

Voor een volledig overzicht van de resultaten per county kun je hier terecht.

De race voor gouverneur was minder spannend, hoewel het resultaat wat mij betreft prima was: Democraat en huidige burgemeester van Denver John Hickenlooper lag met 50,7% ver voor op medekandidaten Tancredo (36,7% – American Constitution partij) en Maes (11,1% – Republikein).

Ach, met een Democratische Senator voor Colorado in de Senaat, een Democratische gouverneur, en twee van de vier U.S. House of Representative districten die verkiesbaar waren gewonnen door een Democraat ben ik al met al wel tevreden met de resultaten.

Zoals ik al op mijn facebook schreef:

Ik ben blij dat Ken Buck niet heeft gewonnen.

“I’m Dennis, and I approve this message!“

This entry was posted on Friday, November 5th, 2010 at 20:06 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.