Dennis' Weblog

Vanochtend was het zover. Even voor half tien stond de beëdigd volumetaxateur van KHZ voor de deur.

Murphy beantwoordde de deurbel met een flink blafsalvo, maar hield zich meteen daarna rustig. Ik opende deur en zei meteen dat hij niet zo bloeddorstig is als hij klonk, maar Rolf, de taxateur, gaf aan dat hij niet bang was voor honden.

Al snel bleek dat Rolf en Murphy het goed met elkaar konden vinden: Murph wilde de hele tijd bij hem zitten.

Na koffie en thee te hebben gemaakt, en na de verwachte small talk rondom de redenen voor de verhuizing, was het tijd to get down to business.

Rolf begon met wat te vertellen over het bedrijf. Het bestaat 33 jaar, was een van de eerste vijf verhuisbedrijven ter wereld gecertificeerd door Ernst&Young, en wordt door de Nederlandse overheid gebruikt om soldaten en familie te verhuizen naar diverse lokaties in de wereld.
Kortom, genoeg credentials dus.

Vervolgens beschreef hij kort hoe het in zijn werk gaat met het inpakken, waarbij hij de diverse verpakkingsmethoden die zij gebruiken toonde. Voor het inpakken gebruiken ze alleen maar hun eigen full time en getrainde mensen; er worden dus geen studenten ingezet voor het verpakken, om er zeker van te zijn dat alles juist en gedegen wordt ingepakt – zeker voor een verhuizing middels een zeecontainer.

Rolf raadde aan om KHZ alles in te laten pakken. We zouden hooguit € 300,- kunnen besparen door zelf in te pakken, maar op een bedrag van zo’n € 5000,- à € 6000,- voor een verhuizing is het dat niet echt waard. Als de verhuizing maar € 1200,- zou kosten, dan was het natuurlijk een ander verhaal, dan zou het wel de moeite waard zijn.
Daarbij komt nog dat dozen die “PBO” zijn (ofwel “Packed By Owner”) én niet verzekerd zijn, én nogal de aandacht trekken van US Customs – en dat wil je natuurlijk liever niet, omdat men bij US Customs nooit zo voorzichtig alles zal openen en terugzetten in de container als het verhuisbedrijf doet.

Als laatste gaf Rolf aan dat hij ons alleen het volume door zou kunnen geven, maar er geen prijs aan zou kunnen hangen – dat zou de Sales Coördinator voor hem gaan doen.
Gelukkig hadden we wel al een bedrag voor 17 kubieke meter gekregen, dus we zouden wel iets kunnen inschatten.

Nadat alle procedures en voorwaarden waren besproken was het tijd voor de eigenlijke taxatie.

We begonnen in de woonkamer, waar we eigenlijk alles mee willen nemen, behalve mogelijk de banken, het TV-kastje en misschien de eetkamer stoelen. Deze laatste zijn antieke familie-erfstukken, die mijn moeder eigenlijk wel graag wilde hebben. Bij elkaar, in de speciale dozen ervoor, vormen die vier stoelen ook alweer bijna een hele kubieke meter, dus dat kan wel wat besparing opleveren mocht het nodig zijn.
In de inventarislijst noteerde Rolf de stoelen, het kastje en de banken dan ook met een vraagteken, zodat er meerdere offertes konden worden gemaakt, met en zonder de genoemde meubelstukken.

Na de woonkamer was het door naar de keuken, waarvoor blijkbaar een standaard inschatting per keukenkastje bestaat, en dat klopte wel ongeveer bij ons, aldus Rolf.

Vervolgens was het tijd om naar boven te gaan.

Eerst de badkamer. Hier alleen een oud medicijnkastje en een klein ladenkastje. Daarna de slaapkamer, waaruit we alleen een schilderijtje en de boxsprings en matrassen meenemen. We hebben er toch voor gekozen om deze laatste mee te nemen. Ze zijn nog niet zo oud, en de overtrekken voor het bed hebben we nu ook eenmaal, plus we kunnen makkelijk aan nieuw komen, door mijn ouders te vragen wat op te sturen als het nodig zou zijn. Plus het is goedkoper dan in de VS een geheel nieuw bed aan te schaffen. Het enige wat we nu hoeven te kopen is een headboard - maar we hebben genoeg DIY programma’s gezien en zijn handig genoeg om er zelf een te maken, dus dat komt wel goed.

Daarna was de studeerkamer aan de beurt. Hiervan gaat de computer mee (wel uiteraard ter plaatse de stroomvoorziening aanpassen, en de harde schijf verwijderen vóór de verhuizing en deze in de handbagage meenemen), plus al onze boeken. Volgens Rolf zou de besparing in volume niet zo heel veel zijn als we bepaalde boeken niet mee zouden nemen: er gingen 20 boekendozen in één kubieke meter, dus we zouden al heel wat boeken achter moeten laten om echt wat te besparen.
Gelukkig maar, want als er iets is wat we niet graag zouden doen, dan is het afstand doen van onze boeken.

In de studeerkamer hebben we nog één ding wat wel speciale aandacht nodig heeft: onze collectie van tegen de 500 miniatuurflesjes alcohol. Deze collectie ben ik gestart toen ik een jaar of twaalf, dertien, veertien was, met enkele kleine flesjes. Mijn oom had ze ook een tijd verzameld, en zo was mijn interesse gewekt. Op een bepaald moment kreeg ik de verzameling van mijn oom cadeau (die er niets meer mee deed), en zo begon de verzamelwoede pas echt. (Op de foto een deel van de verzameling)
Overal waar mijn ouders en ik naar toe gingen, daar kochten we kleine flesjes van de lokale specialiteiten, indien aanwezig.

Gelukkig vond Anna de verzameling ook erg leuk, en hielp enthousiast mee aan de uitbreiding ervan, waardoor deze nu de 500 stuks bijna bereikt heeft (al zouden het er ook meer kunnen zijn, ik heb al een tijdje niet meer geteld).
Volgens Rolf zou het niet zo’n groot probleem moeten zijn om deze in te voeren, omdat het niet ging om alcohol bestemd voor de doorverkoop, en aangezien het meeste al te oud was om nog te kunnen nuttigen.
In totaal (vanwege heel wat lege flesjes) komt het totaal neer op zo’n 7 à 8 liter alcohol in totaal – meer dus dan de toegestane 1 liter, waardoor ze het dus wel moeten vermelden. Er zou echter een speciale vermelding worden gemaakt dat het om een collectie ging, niet bestemd voor de doorverkoop, en niet bestemd voor consumptie, en dan zou het wel goedkomen – ook al is er nooit 100% garantie. In totaal vermoedde Rolf dat het maar twee dozen in zou nemen, dus dat valt nog mee.

Als laatste was de logeerkamer aan de beurt, waar de uitelkaargehaalde meubels stonden, alsook alle dozen en koffers en zakken die ook mee moeten. Hier was Rolf snel klaar met inschatten, waarna we weer naar beneden gingen.

In totaal kwam Rolf uit op 22 m3 inclusief banken, stoelen en TV-kastje. Zonder deze laatste drie kwam hij uit op de 17 m3 waarvoor we al een offerte hadden gekregen. Maar, zo zei hij, hij zou nieuwe offertes laten maken gebaseerd op verschillende volumes, en dan zouden we altijd nog dingen kunnen wijzigen in wat we wel of niet mee zouden willen nemen.

Vervolgens kregen we uitleg over hoe we bepaalde formulieren in moesten vullen, en over eventuele verzekeringen die we af konden sluiten, gebaseerd op de waarde van de goederen, voor het geval de container op zee verloren zou gaan – een aanrader, aldus Rolf, omdat je anders alles kwijt bent, en er niets voor terug krijgt.

Tot slot kregen we nog een boek van hem: “Hello USA! Everyday Living for International Residents and Visitors”. Ondanks dat we natuurlijk het meeste al weten, staan er ook een aantal nuttige tips in; dingen die ook Anna niet weet, omdat ze nooit een eigen woning heeft gehad, bijvoorbeeld. Heel basaal, allemaal, maar toch handig als het allemaal nieuw voor je is.

Nadat Rolf was vertrokken met de belofte dat we morgen – vrijdag- naar alle waarschijnlijkheid de offertes zouden ontvangen, was het tijd om alles door te spreken.

Persoonlijk stond ik wel te kijken van die 22 kuub – meer dan ik had verwacht – en dus ook meer euro’s dan ik had verwacht.

Al vrij snel werd duidelijk dat we de banken, de stoelen en de TV-kast zeer waarschijnlijk niet mee zullen nemen. We weten dat we van mijn zwager een bankstel kunnen lenen, zolang, dus we hebben in ieder geval iets om op rond te hangen. De ouders van Anna hebben nog antieke stoelen voor ons in opslag staan, dus we kunnen ook aan de eettafel zitten. Plus een flat screen TV kun je ook plaatsen zonder een TV-kast van 60 centimeter diep ervoor nodig te hebben, dus die kast hebben we ook niet nodig.

Daarnaast hebben we inmiddels besloten om twee bijzettafeltjes niet mee te nemen, en het ladenkastje uit de badkamer ook niet. Voor dat laatste kastje is immers niet in elke Amerikaanse badkamer ruimte, en dan is het zonde om het nu mee te slepen om vervolgens daar tot de conclusie te komen dat je er niets mee kunt.

Het lijkt er dus op dat we aan zo’n 17 kubieke meter zullen komen. Dat zou mooi zijn, want dan komen we nog steeds in de buurt van de gebudgetteerde € 6000,-.

Nou ja, morgen – als het goed is – zullen we het zeker weten, en jullie daarna ook!

This entry was posted on Thursday, August 7th, 2008 at 16:39 and is filed under Emigratie, General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.