Dennis' Weblog

Eergisteren was het weer Halloween in Amerika.

Niet alleen is het een van mijn favoriete feestdagen in de VS, het was voor ons nog eens extra bijzonder omdat het precies een jaar geleden was dat we de sleutel van ons nieuwe huis kregen. Halloween zal zo dus altijd een speciale datum voor ons zijn.

Omdat we vorig jaar aan het verhuizen waren hadden we niets versierd voor Halloween. We hadden bovendien nog geen gras in de voortuin, dus dat maakte het sowieso al wat minder leuk om er iets bijzonders mee te doen.O

Dit jaar hebben we wel versierd. We hadden nog alles van Halloween 2010 in het huurhuis, en dat hebben we allemaal weer kunnen gebruiken. Dit jaar hebben we zelfs nog meer bijgekocht.

Zo hebben we een krans gekocht voor aan de voordeur (zwart, met kleine oranje pompoenen, en oranje LED lichtjes), hebben we een ‘blacklight’ spaarlamp gekocht voor bij de voordeur, en twee oranje spaarlampen voor aan beide kanten van de garage.

Bij King Soopers was er ook nog een opblaasbaar spook met verlichting in de aanbieding voor $18 wat we hebben gekocht, plus een set van drie lelijke koppen met LED verlichting en geluidseffecten. Deze laatste set was wel erg leuk: vier verschillende geluidseffecten, van rammelende kettingen, spookachtige lachen, schreeuwen, kraaien, en de LED lampjes knipperen in het ritme van de geluidseffecten.

Tot slot hebben we nog gekleurde lampjes gekocht voor de porch (oranje, groen en paars), plus wat extra piepschuim grafstenen omdat het gazon in de voortuin nu wat groter is dan het vorige huis.

Het eindresultaat was als volgt:

De Halloween versieringen

Gezien vanaf de oprit

Gezien vanaf de stoep

De porch

Uiteraard hoort bij Halloween dat je je verkleed. Bij ons op het werk is er elk jaar een wedstrijd waarbij je een prijs kunt winnen. Voor mij was dit de eerste keer dat ik de Halloweenviering op het werk meemaakte. In 2009 was ik voor het werk op reis in de week van Halloween, in 2010 was ik voor het werk op reis, en vorig jaar zijn we verhuisd op Halloween en had ik vrij.

Iedereen wordt gevraagd om verkleed te komen, er word teen ‘potluck lunch’ gehouden, waarbij iedereen een gerecht mee kan brengen, en er wordt aangemoedigd om je ‘cubicle’ te versieren – hoe uitbundiger, hoe beter. De wedstrijd bestaat uit drie onderdelen: “Best Costume”, “Spookiest Dish” en “Best Cubicle Decoration”. Er wordt een jury aangesteld die de drie onderdelen beoordeelt: het beste of meest originele kostuum, het meest “angstaanjagende” gerecht, en de beste ‘cubicle’ versiering.

Aangezien ik in eerste instantie mijn Halloweenkostuum van 2010 nergens kon vinden stelde Anna voor dat ik haar Star Wars Imperial Gunner uniform eens probeerde. Het is net te groot voor haar, en dus probeerde ik het – en het paste. Aangezien het een “screen accurate, movie ready” kostuum is, compleet met helm met werkende LED lampjes is het een geweldig kostuum dat niemand anders heeft bij ons op kantoor:

Star Wars Imperial Gunner

Na de lunch werden de winnaars bekend gemaakt:
- “Best Cubicle Decorations”: Vanessa, die haar hele cubicle met zwart plastic, spinnen, vleermuizen en spinnenwebben had versierd
- “Spookiest Dish”: Nate & Hugh, die “Monkey Brains with Human Skin Crisps” hadden gemaakt, volgens het bordje wat erbij stond. In werkelijkheid was het guacamole met tortilla chips, maar het was erg leuk gevonden.
- “Best Costume”: ikke! Yep, mijn kostuum was verkozen als het beste kostuum van de dag. Mijn prijs: een cadeaubon ter waarde van $25. Toch wel erg leuk! Anna en ik gaan er lekker van uiteten – mijn bedankje aan Anna om mij haar kostuum – sorry: uniform – te lenen.

En tja, dan was het ’s avonds natuurlijk zo ver: Trick or Treat! Dit was de eerste keer in deze buurt, en ik stelde me er zo bij voor dat het veel leuker zou zijn dan in onze oude buurt in Denver. Daar waren in 2010 maar liefst acht kinderen aan de deur gekomen, en had ik niet echt een goed beeld gekregen van Halloween.

Rond 18:00 uur kwamen de eerste ouders al aan de deur, vlak daarna gevolgd door onze buren. Ik had mijn oude Halloweenkostuum inmiddels gevonden, en was daarom – voor kleine kinderen – weer angstaanjagend gekleed. Voor degenen die het niet meer weten, zo ziet het er uit:

Angstaanjagend…

Geheel zwart, met zwart gaas voor het gezicht, met daarachter de langzaam aan en uit gaande rode ogen. Je ziet dus helemaal niets van mijn gezicht, alleen die rode ogen. Daarbij had ik een ketting en een riem om gemaakt van kleine schedels, en je kunt je voorstellen dat kleine kinderen er niet zo blij van worden. Ik bewoog met opzet heel erg langzaam, volgde de kinderen met mijn ogen door alleen mijn hoofd te draaien, en tilde soms heel traag mijn arm op terwijl ik naar de kinderen wees.

Evan, ons buurjongetje van vier wilde echt niet bij me in de buurt komen – zelfs het snoep kon hem niet overhalen. Andrew, de buurman, probeerde hem nog over te halen met “kom nou, het is Dennis maar, je kent Dennis toch, je ziet hem altijd” – maar pas toen ik de kap van mijn hoofd haalde en de ogen uitschakelde durfde hij dichterbij te komen, al was het niet van harte.

Tussen 18:00 uur en 20:00 uur denk ik dat we zo tussen de 60 en 70 kinderen aan de deur hebben gehad. Naast Evan waren er nog drie andere memorabele momenten waarbij kinderen bang werden van me:
- Een leuk blond meisje van een jaar of vier in een roze prinsessenkostuumpje en een lichtblauwe plastic snoepemmertje in de vorm van een pompoen zag me in de deuropening staan, en stopte halverwege de oprit. Haar moeder probeerde haar weer aan het lopen krijgen, maar ze nam slechts elke keer een klein stapje. Toen haar moeder het nog eens probeerde zette ze haar pompoen neer op de oprit, vouwde haar armen, en stampte een keer met haar rechtervoet en zei “No!” – ook zij kwam pas snoep halen toen ik de zwarte kap en de ogen afzette.
- Een meisje van een jaar of acht of negen kwam heel vrolijk de oprit op, zette een stap op de eerste trede van de porch, zag me staan, stopte, keek een seconde of twee naar me – en draaide zich vervolgens om en rende gillend weg.
- Misschien wel het leukste moment van de avond was de vader in een groep ouders en kinderen die de kinderen ervan probeerde te overtuigen dat ik niet echt was, maar dat ik een robot was. De kinderen hadden net bij Anna snoep gehaald, en vonden mijn kostuum blijkbaar erg interessant, want ze bleven erover praten tegen hun ouders. De vader zei vervolgens tegen de kinderen “Hij is een robot en doet wat je hem zegt, kijk maar. Ik ga nu naar hem toe, en zeg hem dat hij zijn arm om mij heen moet leggen”. Hij kwam vervolgens de oprit op, liep naar me toe, ging naast me staan en zei tegen me met een volume zodat de kinderen het konden horen “Leg je arm om me heen!” Ik speelde maar al te graag me, en legde dus mijn arm om hem heen. De vader zei vervolgens tegen de kinderen – die nog op de stoep stonden – “Zie je? Hij is heel vriendelijk!”, waarna ik de vader met mijn andere hand op zijn hoofd begon te aaien. Zachtjes zei de vader toen tegen me “This is awesome – you guys rock!”. Hij liep daarna weer terug naar de kinderen, maar zei voor hij wegliep heel zachtjes tegen me “ Scare them!” – en riep vervolgens naar de kinderen dat ze me maar eens moesten gaan bekijken, en me moesten vertellen wat ik moest doen. Vol enthousiasme – en nu geheel zonder angst – kwamen de kinderen naar me toe gelopen. Toen ze ongeveer een meter van me af waren, bewoog ik ineens heel snel, en reikte uit naar de kinderen terwijl ik heel hard schreeuwde. De kinderen schrokken zich kapot, en renden al gillend weer terug naar hun ouders – die heel hard stonden te lachen op de stoep. Ik denk dat de ouders en ik de meeste lol eraan hadden, maar het was wel erg leuk om te doen. De ouders bedankten ons voor de lol en trokken weer verder.

Het was erg leuk om alle reacties op het kostuum te zien – zeker als je je bedenkt dat het gewoon een simpel kostuum van drie tientjes bij Walmart was, wat met verschillende accessoires wat is aangekleed.

Tijdens de Trick-or-Treat uurtjes kwamen ook de buren aan de andere kant van ons nog even een praatje maken, en rond een uur of acht hebben we ook nog even met de overburen staan praten. Samen besloten we dat het wel erg leuk zou zijn om volgend jaar met Halloween een feestje te organiseren in de buurt. Tegen de tijd zijn we allemaal wat meer op orde in onze huizen en is er meer tijd voor feestjes en gezellige avonden.

Al met al was het écht heel erg leuk om mee te maken, en ook erg leuk om verkleed de kinderen de stuipen op het lijf te jagen. Ik denk dat we volgend jaar nog wel wat meer zullen doen; ik denk bijvoorbeeld aan een rookmachine, iets wat je voor twee tientjes al kunt krijgen. Misschien ook nog wat meer geluidseffecten, en wie weet wel wat andere dingen.

Ach, wie hou ik voor de gek: ik wil in onze buurt gewoon dat ene huis zijn waar iedereen het over heeft! Nog maar een paar nachtjes slapen…

This entry was posted on Friday, November 2nd, 2012 at 17:59 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.