Dennis' Weblog

Een hele tijd terug schreef ik in een stukje al eens over de kosten van ziektekosten en ziektekostenverzekeringen, de ondoorzichtigheid van het systeem en hoe je zelfs met ziektekostenverzekering nog een financiële strop aan de broek kan krijgen.

Gisteren kregen we een email op het werk met de titel “Stretching Your Health Care Dollars”, en na de eerste paar regels voelde ik meteen een stukje voor mijn blog eraan komen.

In Nederland is het toch maar makkelijk: je hebt ergens last van, je gaat naar je huisarts, die onderzoekt je, schrijft een recept uit waarmee je naar de apotheek gaat, de apotheek geeft je je medicijn mee, en dat was het. Misschien dat je een kleine eigen bijdrage moet betalen voor hetzij het doktersbezoek, hetzij de medicijnen, maar voor de rest was het dat dan. Aan het eind van het jaar krijg je een overzicht van welke zorg en medicijnen je hebt afgenomen en of je nog wat terug krijgt van de verzekering of niet.

Heb je verder onderzoek nodig dan word je doorverwezen naar een specialist, die dan wellicht ook nog wat onderzoeken laat doen (bijvoorbeeld een MRI), en alles wat je hoeft te doen is het doorgeven van je verzekeringsinformatie (voor zover dat al niet automatisch is gebeurd).

En dat valt allemaal gewoon binnen je ziektekostenverzekering.

Hoe anders is het in Amerika.

Dit werd gisteren treffend geïllustreerd in een email van de HR afdeling van ACS.

De titel van de email was “Stretching Your Health Care Dollars”, en het begon met “You know how to stretch your dollars at the grocery story, but do you know how to stretch your dollars at the doctor’s office and pharmacy? These simple tips can help you save money on health care services!”

Nu zou je in eerste instantie denken, “Ah, mooi, simpele tips zijn altijd leuk meegenomen als je er geld mee kunt besparen”. Dan begin je te lezen, en dan kom je eens te meer erachter hoe gecompliceerd het Amerikaanse ziektekostenverzekeringsstelsel (leuk woord voor Scrabble – 3 x woordwaarde) daadwerkelijk is.

Hieronder volgen enkele van de “simple tips”:

- Heb je medische dienstverlening nodig die niet door je General Practitioner (zeg maar je huisarts) of een andere arts kan worden verricht in zijn/haar praktijk (bijvoorbeeld een MRI, of een poliklinische ingreep) dan kun je het beste je arts vragen om een “medical facility” aan te bevelen in plaats van je plaatselijke ziekenhuis. Als je het niet in het ziekenhuis laat doen zou het wel eens goedkoper kunnen zijn. Je moet er wel rekening mee houden dat als je medische zorg nodig hebt die niet door je arts kan worden verleend dit gedeeltelijk door jezelf betaald zal moeten worden. Met andere woorden, je moet dus goed opletten, en het beste kun je even gaan rondvragen om achter de kosten van de diverse behandelingen op verschillende plaatsen te komen – shoppen waar je je medische zorg het beste kunt gaan halen, dus.

- Niet alleen moet je goed opletten bij welke kliniek je welke behandelingen laat uitvoeren, zelfs iets op het eerste oog eenvoudigs als het uitkiezen van een arts is niet zo makkelijk als het lijkt. Je kunt namelijk het beste een arts kiezen die binnen jouw zorgnetwerk valt. Doe je dat niet, dan kunnen de kosten a) hoger oplopen en b) een groter deel van de kosten voor jezelf zijn. Het is dus niet zo eenvoudig als ergens binnen lopen, want je moet goed opletten waar je naar binnen loopt. Voordat je een arts nodig hebt zul je dus eerst je verzekeraar moeten bellen om te vragen welke artsen binnen je netwerk vallen, of je moet online gaan naar de site van de verzekeraar om daar de artsen te zoeken. Het leuke is dan ook nog eens dat je keuze soms beperkt kan zijn omdat niet iedere arts nieuwe patienten aanneemt.

- Heb je medicijnen nodig, dan is het verstandig om niet zo maar naar de eerste de beste apotheek te gaan met wat je arts je voorschrijft. Nee, je kunt beter eerst met de lijst van goedgekeurde medicijnen binnen je verzekeringsplan (wat in ons geval weer van een andere verzekeraar is dan van de reguliere zorg) naar je arts gaan. Je moet dan je arts vragen om de generieke, merkloze variant van het medicijn vanaf die lijst voor te schrijven om zo geld te kunnen besparen.

- Daarnaast moet je ook eens de lijst met de goedgekeurde medicijnen van de apotheek in je plaatselijke Walmart, King Soopers of Safeway mee naar je arts nemen. Deze medicijnen kunnen soms nog goedkoper zijn dan wanneer je ze afneemt via je verzekeringsplan (al bieden sommige verzekeringsplannen ook weer dekking bij de Walmart apotheken, waardoor het nog goedkoper kan worden).

Je ziet, het is allemaal niet zo eenvoudig als je het “goedkoop” wilt houden – maar het kan je wel flink wat geld besparen. Het is alleen zo bijzonder vervelend dat je het überhaupt moet doen: niet alleen ben je al tijd kwijt met naar een arts gaan, voordat je eens zover bent ben je ook alweer een hele tijd verder.

Maar wat als je nu dringend hulp nodig hebt? Nou, dat hangt af van hoe dringend je die hulp nodig hebt.

Anna had een tijdje terug ontzettende last van haar handen, en had behalve Aleve geen goede pijnstillers. Aangezien de pijn die dag zo hevig was dat ze niets kon doen met haar handen, en ze er de tranen van in de ogen had, wilde ze naar een arts gaan om te kijken of hij/zij iets kon voorschrijven.

Het heeft meer dan een uur gekost om een arts te vinden die a) binnen het zorgnetwerk viel, b) nieuwe patienten aannam, c) diezelfde dag nog een opening had, en d) niet al te ver van huis zat. Na de afspraak moest ze natuurlijk nog de medicijnen gaan halen, en ook daar was het eerst goed kijken naar hoeveel het zou kosten binnen de verzekering, en hoeveel het zou kosten als ze bij Safeway/King Soopers/Walmart zou gaan. Het is uiteindelijk gelukt, en ze heeft uiteindelijk ook pijnstillers gekregen, maar het is eigenlijk te gek voor woorden waar je allemaal op moet letten.

Heb je écht acute hulp nodig dan heb je niet de tijd om eerst anderhalf uur lang te gaan uitzoeken waar je terecht kunt. Je moet derhalve al dat werk vantevoren al doen: je moet dus uitzoeken waar de dichtstbijzijnde acute hulpverlening zit in de buurt van je huis, en in de buurt van je werk.

Voordat je besluit om naar de eerste hulp te gaan, krijg je deze tips:

- De verzekeraar heeft een medische hulplijn die je 24 uur per dag kunt bellen. De verpleegsters/verplegers die deze lijn bemannen kunnen je helpen met bepalen of je onmiddellijk naar de eerste hulp moet, of dat je kunt wachten en een afspraak bij je huisarts kunt plannen (want bij de huisarts kost het je maar $25, bij de eerste hulp $145).

- Naast de eerste hulp van ziekenhuizen bestaan er ook zogenaamde “Urgent Care Centers”, en “walk-in clinics”. Hier kun je vaak direct terecht met kleinere en minder spoedeisende zaken; deze zijn veelal stukken goedkoper dan de eerste hulp van een ziekenhuis, en het is daarom verstandig om ook de dichtstbijzijnde “urgent care center” bij je in de buurt te weten.

- Ook wordt aangeraden om de openingsuren van je artsenpraktijk te kennen; zo kun je wellicht voorkomen dat je onnodig naar de eerste hulp moet omdat je artsenpraktijk onverwacht dicht blijkt te zijn.

- Tot slot dien je te weten welke ziekenhuizen wel binnen je verzekeringsplan vallen, en welke niet, en welke eerste hulp ingrepen wel en welke niet worden gedekt door je verzekering. Allemaal zaken die je beslissing beïnvloeden over naar welk ziekenhuis je toe gaat.

Tja… da’s best wel veel om uit te zoeken, en om in je achterhoofd te houden, én om paraat te hebben op het moment dat er daadwerkelijk iets gebeurt. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat ondanks dat er twee ziekenhuizen op nog geen mijl van ons huis vandaan liggen we wellicht naar een ander ziekenhuis toe moeten twintig minuten bij ons vandaan, alleen omdat ons verzekeringsplan ingrepen bij die twee ziekenhuizen niet dekt…

Eigenlijk is het allemaal te gek voor woorden wat je allemaal moet doen en waar je rekening mee moet houden. En het is te gek voor woorden dat het überhaupt nodig is om zo’n email te versturen.

En het is al helemaal te gek voor woorden dat ze deze tips “simpel” noemen…

This entry was posted on Thursday, August 19th, 2010 at 10:09 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.