Werken in de VS

En weer lig ik achter op schema met mijn blog.

De schuld ligt echt bij de Xbox 360, en nu sinds een paar dagen ook bij de Wii Fit… verslavend zijn die krengen!

Hoe dan ook, er was weer een lezersvraag ingediend:

“Merk je veel verschil qua werkwijze tov Nederland? Ik hoor wel vaker dat er in het algemeen in de USA veel meer en harder gewerkt dient te worden dan in NL om je baan te garanderen, en ook vaak voor minder salaris of secundaire voorwaarden?”

Goede vraag, moeilijk te beantwoorden. Zoals bij zoveel zaken kun je ook hier niet generaliseren.

Laat ik achteraan beginnen: minder salaris en minder secundaire voorwaarden.

In tegenstelling tot in Nederland bepaalt waar je werkt hier zeer sterk mede de hoogte van je salaris. Als je ergens achteraf in West Virginia woont, of in het noorden van Pennsylvania in de kleinere stadjes en dorpjes, en $55.000 per jaar verdient, dan heb je daar een bijzonder riant salaris. In Bradford, PA kun je bijvoorbeeld voor rond de $60.000 al een groot, mooi huis kopen. Verdien je diezelfde $55.000 in Washington, DC, dan is je salaris verre van goed.

Kosten van levensonderhoud in een bepaalde regio hebben dus grote invloed op de hoogte van een salaris. Hierdoor kan het dus moeilijk zijn om te bepalen of een inkomen goed is of niet, als je de regio niet kent.

Wat de secundaire voorwaarden betreft: dit verschilt bijzonder sterk per werkgever.

Als je bijvoorbeeld naar vakantiedagen kijkt, dan is er in de VS geen wettelijke verplichting voor een werkgever om een minimumaantal vakantiedagen te geven. Veel werkgevers bieden wel vakantiedagen aan om het voor werknemers aantrekkelijk te maken, maar officieel hoeven ze dit niet te doen. Of je dus vakantiedagen krijgt, hangt dus volledig af van de werkgever.

In de meeste gevallen dien je de vakantiedagen ook op te bouwen. Je krijgt niet aan het begin meteen je 13 vakantiedagen, maar je bouwt die uren op bij elke ‘pay period’. Pas aan het eind van het jaar heb je dus – als je tussendoor geen uren opneemt – echt 13 dagen voor je vakantie. Wil je in de tussentijd een weekje ertussenuit, dan zul je als je te weinig vakantieuren hebt onbetaald verlof moeten opnemen. Toen wij afgelopen oktober twee weken naar Nederland zijn geweest, heb ik 8 dagen onbetaald verlof gehad, omdat ik nog niet voldoende vakantieuren had opgebouw (ik werkte er toen net 2 maanden).

Bij Walmart kreeg je het eerste half jaar in het geheel geen vakantieuren, en in het tweede half jaar kreeg je 6 dagen – die je dan wel weer eerst per ‘pay period’ moest opbouwen.

Zoals je ziet kan het dus best lastig zijn, vakantie nemen in Amerika.

Andere voorwaarden, zoals ziektekostenverzekering, zijn eveneens zeer sterk werkgever-afhankelijk. Bij Walmart kon ik pas na 90 dagen in aanmerking komen voor een zeer beperkte ziektekostenverzekering. Bij Road Bear werd dit niet eens aangeboden, omdat het bedrijf daar te klein voor is, en de kosten te hoog zouden zijn. Bij ACS kwam ik vanaf de eerste volledige werkmaand in aanmerking voor “medical, dental & vision”, plus “life insurance”, 401K (pensioenopbouw), en nog een aantal extra verzekeringen. Per bedrijf is het dus verschillend óf je ziektekostenverzekering kunt krijgen via het werk, hoe veelomvattend de dekking dan is, en hoeveel je uiteindelijk als werknemer nog moet betalen als je gebruik maakt van een arts of medicijnen.

Om je een voorbeeld te geven: Anna is laatst naar een arts geweest om pijnstillers te krijgen voor haar fibromyalgie. Ze heeft bijzonder weinig last ervan, maar soms heeft ze gewoon “flare-ups” die te pijnlijk zijn om met Aleve te bestrijden.

Als je naar een arts gaat, betaal je een deel zelf – dit is de “co-pay”; de verzekering betaalt een deel, en jij betaalt mee. De uiteindelijke rekening voor het doktersbezoek was als volgt:

  • Het in rekening gebrachte bedrag voor het bezoek aan de arts van zo’n 15 minuten: $136.00
  • Korting omdat je naar een arts binnen het zorgnetwerk van de verzekeraar bent gegaan: $21.09
  • Betaald door de ziektekostenverzekering: $89.91
  • Zelf betalen (de “co-pay”): $25

81% van de totale rekening ($111.00) wordt dus via je verzekering betaald. Maar goed, ondanks dat je dus per maand al $247.00 aan ziektekostenverzekering betaalt, moet je alsnog $25 betalen voor een artsenbezoek (of $45 als je naar een specialist gaat, en $135 als je naar de eerste hulp gaat). En dan te bedenken dat mijn werkgever (naar eigen zeggen) 75% van de totale kosten van de ziektekostenverzekering al op zich neemt…
De medicijnen kostten uiteindelijk slechts $7.98, dus daar mag je dan weer niet over klagen.

Ja, het is dus duur om je te verzekeren, maar aan de andere kant – als je die 75% door de baas betaalde kosten niet had, was het nog eens veel duurder… We zijn in ieder geval eens benieuwd hoe de dingen gaan veranderen nu ACS onderdeel van Xerox is, omdat Xerox ontzettend goede “benefits” schijnt te hebben (inclusief zorgverzekeringen).

Dan het tweede deel van de vraag, over het harder moeten werken. Dit vind ik een moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik denk dat dit per bedrijf wel anders zal zijn, en ook per soort werk wat je doet. Er zijn bij ons op het werk mensen die veel meer dan 40 uur werken, omdat ze anders hun werk gewoon niet afkrijgen omdat het zo veel is. Er zijn echter ook mensen die meer dan 40 uur op het werk aanwezig zijn, en die die extra uren nodig hebben om hun normale hoeveelheid werk af te krijgen. Dit zijn de mensen die veel flauwekullen, veel met anderen staan te praten, langere lunches nemen, enz. enz.

Wat ik persoonlijk heb gemerkt, is dat ik niet zo heel erg hard hoef te werken om mijn werk (voortijdig) af te krijgen, en dan nog vaak te horen krijg dat ik zo snel ben. Naast mijn gewone werk krijg ik nu ook allerlei extra taken, en nóg krijg ik alles op tijd af. Ik kan vrijwel elke dag op tijd naar huis, zonder stress, en met alles afgerond wat afgerond moest worden.

En waar ligt dat nu aan? Ben ik gewoon zo goed? Nee, echt niet. Werk ik extra hard? Neuh, dat kan ik ook niet echt zeggen. Tussen alle dingen die gedaan moeten worden door kijk ik zeer regelmatig even op het internet (CNN.com, NU.nl, het AllesAmerika-forum), en er is ook genoeg tijd om even met collega’s te flauwekullen. Voor mijn gevoel werk ik dus in een normaal tempo, maar krijg ik alles gewoon lekker op tijd af. Krijg ik dan zo weinig werk toegewezen? Nee, ook dat is niet het geval. Mijn lijst met implementatie-projecten is lekker lang, ik heb drie niet-implementatieprojecten ernaast, plus alle opzeggingen komen langs mij – ik heb genoeg te doen dus.

Ik zou het dus niet echt weten waar het aan ligt. Misschien dat wij Nederlanders er een iets andere houding op na houden ten opzichte van sommige Amerikanen als het op werken aan komt. Misschien zijn wij Nederlanders productiever in de tijd dat we werken. Als ik soms collega’s hoor spreken over hoe ze hopen vandaag of anders morgen een bepaald document af te kunnen krijgen, dan denk ik bij mezelf “dat is maar twee uurtjes werk!”, maar de reactie naar die collega toe is dan “Okay, that’s great!”.

Men zegt bijvoorbeeld ook over Japanners dat ze enorm lange uren draaien, soms wel 60 uur per week. Nederlanders die ik ken die er geweest zijn (en gewerkt hebben) zeggen echter dat de hoeveelheid werk die Japanners in 60 uur afkrijgen, wij in Nederland in 38 of 40 uur doen. En zo zegt men ook van de Amerikanen dat ze veel en lang werken. Maar krijgen ze ook meer werk af in die tijd?

Misschien heeft het gebrek aan vrije tijd en vaak de mogelijkheid om langer dan een week achter elkaar verlof op te nemen er wel mee te maken. Misschien werken Amerikanen langer maar minder hard om een burn-out te voorkomen vanwege die mindere vrije tijd. Misschien werken sommige Amerikanen ook minder hard omdat er nu eenmaal heel veel banen zijn waar je per uur betaald krijgt: als het tempo daar lager ligt heb je meer uren nodig, wat weer meer salaris betekent (al zul je daar wel een goede balans moeten zoeken zodat je niet te veel uren nodig hebt, en dan daar dan door ontslagen wordt).

Kortom: ik weet het niet. Zoals gezegd vind ik het moeilijk te beoordelen. Uit mijn eigen ervaringen kan ik alleen maar zeggen dat als ik mijn werktempo vergelijk met mijn collega’s dan hoef ik niet zo hard te werken om hen bij te kunnen houden.

Maar zoals bij de meeste zaken in de VS is ook dit heel moeilijk te vergelijken met Nederland. Er zijn heel veel factoren rondom “werk” die hier een rol spelen, die je in Nederland niet hebt.

En ach, zolang ze me niet overwerken, vind ik het wel goed zo… ;-)

6 Responses to “Werken in de VS”

  1. Petr@

    Ik kan me voorstellen dat het moeilijk vergelijken is, qua werktempo. Hier in Nederland ligt het ook per bedrijf anders en zelfs per persoon.

    Wat ik me afvroeg, is of de premie voor de zorgverzekering voor 1 persoon is of voor jullie beide? In het laatste geval valt het namelijk nog wel mee.

  2. Dennis

    De premie van $247 is voor ons beiden samen…

  3. Marjon (vana)

    Interessant om te lezen Dennis. Wat een verschil met ons ziektenkostensysteem.
    Ik ben blij dat bij ons bijna alles vergoed wordt de pillen die ik voor mijn migraine had kostten alleen al 120 euro per maand. En dan heb ik het niet eens over alle doktersbezoek en ziekenhuisopnames van Ger i.v.m zijn spierziekte.

    En als ik zo weinig vakantiedagen had zou ik ook een lager tempo aanhouden denk ik. Anders zit je zo tegen een burn out aan.

  4. Clint

    Ik denk ook dat het voor een groot deel van de persoon afhangt.. ik ben een (best wel) lui persoon, MAAR ik werk wel hard aan de obstakels die mij van mijn lui-kunnen-zijn afhouden. Ik heb hier in Nederland ook vaak gehoord dat ik zo snel werkte etc. Ja, ik heb zo iets van ‘af is af’ en ik kan toch niet relaxen als ik nog weet dat ik dit, dat en zus nog af moet maken. Daarnaast ben ik ook weer een strebertje en wil alles zo goed mogelijk doen (want ja, anders kan je het beter niet doen). Dus dat resulteert in maximale kwaliteit en snelheid. En daarna? Dan kan ik relaxen en komt mijn luiheid weer naar boven ;)

  5. Martin

    Het is precies zoals Dennis het al zegt. Salaris is inderdaad afhankelijk van waar je woont en waar je werkgever is gevestigd.

    Wij woonden tot vorig jaar in Fort Collins, CO (waar Dennis ook gewoond heeft) en mijn werkgever zat toen in Washington, DC. Dit gaf mij een idioot hoog salaris, terwijl de kosten om te leven in Colorado weer extreem laag zijn dan wanneer ik in DC gewoond zou hebben. Met andere woorden: mijn inkomen lag 3x zo hoog als het gemiddelde in Colorado en dit was alleen mijn salaris. In DC (als we daar gewoond zouden hebben) dan zou het iets moeilijker zijn geweest om rond te komen.

    Voordat wij naar Amerika verhuisden (dus in Nederland woonden) was mij al op het hart gedrukt dat de werkdruk en de daarbij behorende werkuren ontzettend hoog zou liggen en er een konkurentie strijd zou zijn tussen je kollega’s. Ik was hier een beetje huiverig voor, want zou ik dit wel kunnen bijbenen als ‘buitenlander’ in Amerika?

    Nou, in de praktijk heb ik exakt dezelfde ervaringen als Dennis. Op de een of andere manier (en geloof mij, ik ben ook liever lui dan moe) vinden de Amerikanen dat ik heel snel, heel efficient en heel goed werk lever en alles super snel af krijg dat op mijn buro komt. Dit, terwijl mijn Amerikaanse kollega’s vaak zitten te stressen waar je niet goed van wordt. De meest simpele dingen die ze moeten doen, daar doen ze dagen over en het lijkt wel of ze niets ‘af’ krijgen.

    Vraag me niet wat ze dan doen, maar echt efficient en snel is het in de ogen van een Nederlander niet. Ik denk dat wij Nederlanders de dingen grondig en goed aanpakken en mede door zelf beslissingen te nemen, krijgen wij ook snel dingen goed voor elkaar. De gemiddelde kollega’s waar ik mee te maken heb, durven geen enkele beslissing zelf te nemen, waardoor veel dingen op de stapel blijven liggen tot ze groen licht krijgen van hun managers, die ook al zo sloom werk verrichten (in onze Nederlandse ogen dan).

    Ik heb ook het idee dat wij Nederlanders de dingen sneller doorzien dan de gemiddelde Amerikanen die aan het werk zijn.

    Ik zal nooit vergeten toen ons bedrijf met een National account een probleem had, dat moest worden opgelost. De ‘kop stukken’ van ons bedrijf had een vergadering georiganiseerd, waar 5 man 3 tot 4 uur lang zaten te vergaderen om een oplossing. Uiteindelijk kwam er een oplossing, maar niemand was echt blij met de enige oplossing waarmee men op de proppen kon komen.

    Een paar dagen later (ik wist niets van de problemen af), sprak een van de managers mij aan en vertelde wat er gaande was en dat ze niet blij waren met de oplossing. Ik luisterde, keek naar het probleem en zei gelijk zonder eigenlijk na te denken: “Deze oplossing is geen oplossing. Dit moet je zo en zo doen en dan is het probleem verholpen”.

    Nog nooit heb ik iemand met zulke grote ogen mij aan zien staren, alsof ze water zagen branden. Ze waren versteld dat iemand (in dit geval ik dus) gewoon zomaar in 30 sekonden met een oplossing kwam opdragen, waar niemand aan gedacht had. Geloof me, het was het meest simpele waar je maar mee op de proppen kon komen, maar schijnbaar ‘zien’ ze dit soort simpele oplossing hier niet en gaan er uren aan verloren.

    Dus ja, ondanks het mij maar 30 sekonden heeft gekost aan werktijd, koste het 4-5 mensen uren werk en was er nog geen oplossing.

    Het is maar een voorbeeld van wat mijn ervaringen zijn als Nederlander in Amerika, haha… :-)

  6. Paul

    Dennis,

    Leuk en interessant stukje!
    Zeer leerzaam.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.