Dennis' Weblog

Na het tussendoortje weer tijd voor een ‘echt’ blog.

Zoals al aangegeven zijn mijn ouders weer op bezoek. Vrijdag 2 december zijn ze aangekomen, en volgens mij konden we alle vier niet wachten totdat we bij het huis aankwamen – het duurde allemaal veel te lang.

We hadden alle lampen binnen aan gelaten, zodat het er gezellig uit zag zodra we de straat indraaiden. Ik zette Anna voor de deur af, zodat zij naar binnen kon en de open haard aan kon maken. In de tussentijd reed ik met mijn ouders naar de brievenbus zodat ze konden zien waar deze zich bevond, maar meer om de vlammen in de (gas) open haard even goed op gang konden komen.

Weer terug bij het huis parkeerde ik de auto op de oprit, en kwam Anna met Murphy naar buiten. Zoals altijd wordt Murphy helemaal wild als hij mijn ouders weer ziet: hij weet van gekkigheid niet wat hij moet doen. Hij rent van de een naar de ander, springt tegen hen op, en meestal begint hij rondjes te rennen, zo uitgelaten is hij – en dit keer net zo.

Nadat Murphy was uitgeraasd zijn we naar binnen gegaan, en we hoorden alleen maar “Oooh!” en “Wow!” en “Prachtig!”. Mijn ouders ons nieuwe huis kunnen laten zien was een van de meest trotse momenten in mijn leven – het was zo fantastisch om dat te kunnen doen!

Het eerste uur hebben we alleen maar rondgelopen in het huis, hen alles laten zien, waarna we uiteindelijk in de woonkamer lekker wat hebben gedronken. Anna en ik zaten erbij, trots als een pauw.

De volgende ochtend was het de eerste keer dat ze de bergen zouden kunnen zien vanuit het huis, maar helaas werkte het weer niet mee: het was bewolkt. Gelukkig klaarde het in de dagen erna op, en hebben ze kunnen genieten van enkele mooie, heldere dagen, met prachtig uitzicht op de bergen, en van enkele mooie zonsopgangen.

Zonsopgang, aan de voorkant van het huis

Wat hebben we zoal gedaan tot nu toe? Nou, eigenlijk niet eens zo heel veel. Mijn ouders hebben voornamelijk vakantie gevierd: lekker rustig aan, niets moet, alles mag (nou ja, alles: ze zitten niet in hun eigen huis, hè, dus er zijn grenzen). Nu Anna vlakbij huis werkt gaat zij – als het weer het toelaat – op de fiets naar het werk, wat betekent dat mijn ouders Anna’s auto kunnen gebruiken (en zij dus geen auto meer hoeven te huren).

We zijn met z’n allen wat gaan winkelen, maar ook zijn ze er met z’n tweetjes op uit getrokken – ook winkelen.
We hebben samen onze kerstboom uitgezocht, deze opgezet, en het huis versierd, wat zo’n beetje traditie is geworden als mijn ouders hier zijn.
Afgelopen zaterdag zijn we naar de Denver Country Club geweest. Anna’s opa is lid van de DCC, en de hele familie was uitgenodigd om te komen schaatsen. Voor het eerst in 20 jaar heb ik weer eens op schaatsen gestaan. Het was destijds al geen doorslaand succes, en dit keer was het – na 20 jaar – niet veel anders. Mijn schaatstalent beperkt zich tot heel langzaam rechtdoor gaan. Stoppen lukt alleen door te blijven glijden totdat ik geen snelheid meer heb, of door ergens tegenaan te schaatsen, en de bocht om gaan wil zeggen dat ik moet wachten totdat ik nauwelijks meer vooruit kom, om vervolgens de schaatsen een voor een te draaien, en dan weer wat vaart maken. Dit keer was het de eerste keer op ijshockeyschaatsen, en jeetje wat zijn die dingen oncomfortabel. Maar goed, ik heb maar liefst een half uur op het ijs doorgebracht zonder te vallen. Daarna had ik zoveel kramp in mijn linkervoet dat ik het wel welletjes vond. Met de hele familie hebben we daarna hamburgers gegeten, en wat gedronken. Het was bijzonder gezellig!

Zondagochtend na het ontbijt was het tijd voor iets wat inmiddels ook traditie is geworden als ze in december hier zijn: samen met mijn vader de kerstverlichting buiten ophangen. Het was even puzzelen dit keer, want hoeveel lampjes heb je nodig, waar begin je, waar hang je de stroomkabel, en – het meest belangrijke – hoe kom je bij de plekken waar je lampjes wilt hangen?

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om alleen langs de voorkant aan de dakgoot de ‘icicle lights’ te hangen. Eenmaal op het dak boven de porch voelde ik me toch niet erg op mijn gemak, en bleek de punt van het dak toch hoger te zitten dan ik had verwacht. We hebben dan wel zo’n stok waarmee je de houders aan de goot of de dakrand kunt bevestigen, maar staand en balancerend op het smalle schuine gedeelte van het dak, en dan vrijwel recht boven je bijna drie meter hoog met een stok een klein houdertje aan de dakrand bevestigen was toch stukken meer intimiderend dan ik had gedacht. Natuurlijk helpt het feit dat ik hoogtevrees heb niet echt daarbij… Tel daar nog eens bij op dat delen van het dak nog onder een dikke laag ijs zaten, en het plaatje was compleet: dit jaar alleen de dakgoot, volgend jaar misschien meer. Ach ja, het ziet tenminste toch nog leuk uit. Als laatste hebben we nog lampjes in de boom in de voortuin gehangen, waarbij die stok ook weer erg handig was.

Kerstverlichting aan de voorkant

Nu we onze mooie grote keuken hebben, zijn we ook minder gaan uiteten. Het is immers nu gezellig om te koken, nu iedereen erbij kan zijn, en de keuken niet langer in een ander deel van het huis ligt. Bovendien is de keuken nu ook ruim genoeg om dingen in te kunnen doen, zonder dat je een gebrek aan aanrecht hebt. Zo heeft mijn moeder bijvoorbeeld een avond wortelenstamppot gemaakt, en heeft Anna op een avond een heerlijk diner gekookt: vooraf een ‘stuffed clam’ (een grote schelp gevuld met St. Jacobsschelp, krab, lenteuitjes, en nog allerlei ingrediënten, uit de oven), gevolgd door een ‘beef tenderloin medallion’ met spek erom heen gewikkeld in een champignon/rode wijn/worcesteshire saus, met daarbij een Caesar salad met eigengemaakte Caesar dressing en aardappelen au gratin, en als dessert choloade en vanille ijs (Blue Bell, voor de kenners), met daarbij mini-eclairs. Heerlijk!

We zijn tot nu toe slechts twee keer gaan uiteten (een keer Italiaans, en gisteravond bij Chili’s), maar het is nu gewoon veel leuker en gezelliger om thuis te blijven!

Jammer genoeg zit anderhalve week van het bezoek er alweer op, en is er nog maar een week over. Morgen, donderdag, heb ik vrij, dus dan gaan we nog allerlei leuke dingen doen. Zondag hebben we een kleine ‘house warming party’ georganiseerd voor wat vrienden en familie, dus er staan nog wel wat dingetjes op het programma, maar dit keer lijkt het bezoek heel erg snel voorbij te gaan – te snel, eigenlijk.

Maar goed, we genieten in ieder geval overal van, en dat is het belangrijkste!

Aangezien we zondag het feestje hebben zal het huis dit weekend weer perfect uit zien, en dus zal ik dan eens wat foto’s van de binnenkant plaatsen. Jullie geduld zal worden beloond!

This entry was posted on Wednesday, December 14th, 2011 at 12:48 and is filed under General posting. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.