Kort even bijpraten
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens wat heb geschreven. Met de feestdagen is het echter bijzonder druk geweest. Nu zo tegen het einde van het jaar nog snel een blog om even bij te praten, voordat het tijd is voor het jaaroverzicht.
Dinsdag 20 december zijn mijn ouders alweer richting Nederland vertrokken. Het bezoek is dit keer echt omgevlogen. Normaal gesproken lijkt de eerste week heerlijk lang te duren, en vliegt de tweede week bijzonder snel om. Dit keer echter leek het andersom te zijn: de eerste week vloog om, de tweede week leek langer te duren.
Waarschijnlijk komt het omdat we normaal gesproken de eerste week heel veel dingen doen, en er ook op uit trekken. Ik neem meestal ook een paar dagen vrij tijdens hun bezoeken, maar dit keer heb ik slechts één dag vrij kunnen nemen vanwege de drukte op het werk.
De tweede week van hun bezoek heb ik kortere dagen gewerkt, en heb ik ook een dag vrij genomen. Waarschijnlijk komt het ook daardoor dat die tweede week langer leek te duren.
We zijn op mijn vrije dag wat gaan winkelen, wat gaan eten, en de dag heeft lekker lang geduurd. Tijdens het laatste weekend hadden we ook een kleine ‘house warming party’ georganiseerd voor vrienden en familie. Het huis zag er perfect uit, en dus hebben we op dat moment de foto’s gemaakt die je in het vorige blog hebt kunnen zien.
De drukte op het werk die er al een paar weken was heeft zich doorgezet. Nadat mijn ouders waren vertrokken heb ik dan ook in plaats van korte dagen juist lange dagen gewerkt. Ik had inmiddels 21 projecten waar ik mee bezig was, plus daarnaast nog een groot project om een helpbestand te maken voor een van onze producten. Aangezien dit project verbonden was aan zowel mijn kwartaalbonus als mijn jaarbonus had ik wel goede motivatie voor die lange dagen.
Anna heeft ook lange dagen gedraaid, dit kerstseizoen. Ze heeft standaard tussen de 45 en 50 uur gewerkt, waarbij ze vaker tot middernacht op het werk is geweest. Zo bekeken waren mijn lange dagen zo erg nog niet.
Gelukkig vind ik mijn werk nog steeds bijzonder leuk en afwisselend, en ook het grote project voor het helpbestand vind ik leuk om te doen. En ach, die ene periode dat het wat stressvol is allemaal – daar komen we ook wel overheen.
In tegenstelling tot mij lijkt Anna nu een beetje uitgekeken op haar werk. Helaas is het hogere management momenteel niet zo erg gemotiveerd om mensen te promoveren, en ook het Talent Advancement Program lijkt een beetje op zijn gat te liggen. Daarbij is ze ook een beetje gefrustreerd door de Store Manager, en dat in combinatie met het feit dat ze tegenwoordig nauwelijks nog een weekenddag vrij heeft, heeft haar tot de conclusie doen komen dat ze graag weg wil uit de retail wereld.
Haar voornemen voor het nieuwe jaar is dan ook om een nieuwe baan te gaan zoeken. Het liefst wil ze een kantoorbaan, waarbij ze niet meer in het weekend hoeft te werken. Het probleem is dat ze niet goed weet wat ze wil, maar hopelijk komt ze daar snel achter.
Het zou wel leuk zijn, als ze niet meer in het weekend hoefde te werken. We zouden dan eindelijk weer eens echte weekenden samen hebben, en eens af en toe een weekendje erop uit kunnen gaan – iets wat de afgelopen drie jaar gewoonweg niet mogelijk is geweest.
Een nieuw jaar komt eraan, met allemaal nieuwe kansen!
maar staand en balancerend op het smalle schuine gedeelte van het dak, en dan vrijwel recht boven je bijna drie meter hoog met een stok een klein houdertje aan de dakrand bevestigen was toch stukken meer intimiderend dan ik had gedacht. Natuurlijk helpt het feit dat ik hoogtevrees heb niet echt daarbij… Tel daar nog eens bij op dat delen van het dak nog onder een dikke laag ijs zaten, en het plaatje was compleet: dit jaar alleen de dakgoot, volgend jaar misschien meer. Ach ja, het ziet tenminste toch nog leuk uit. Als laatste hebben we nog lampjes in de boom in de voortuin gehangen, waarbij die stok ook weer erg handig was.
